Της Ιφιγενειας Διαμαντη
Τηρούν διακριτική στάση. Ανθρωποι χαμηλού προφίλ, δεν επεδίωξαν να στρέψουν τους προβολείς της δημοσιότητας επάνω τους. Η μακρόχρονη προσφορά εκείνης και η εσωτερική δύναμη εκείνου να ανακουφίσει τον πλησίον είναι τα χαρακτηριστικά που στρέφουν στα πρόσωπά τους τα φώτα της αναγνώρισης. Την ερχόμενη Τετάρτη 2/2, στις 6 μ. μ., στο Ιδρυμα Ευγενίδου, δέκα σωματεία με μακρόχρονη παράδοση στη φροντίδα παιδιών, που εδώ και 14 χρόνια συνθέτουν την ένωση «Μαζί για το παιδί», θα τιμήσουν δύο ανθρώπους: την 88χρονη κ. Δομινή Σαρρή, πρόεδρο του Ιδρύματος «Θεοτόκος», το οποίο από το 1963 αποκαθιστά και εκπαιδεύει στο Ιλιον παιδιά και νέους 3,5 έως 30 ετών με νοητική υστέρηση, και τον 60χρονο κ. Γιώργο Χειμώνα. Παραπληγικός και πατέρας δίδυμων, 30χρονων σήμερα, αγοριών με αυτισμό, ίδρυσε το 2001 τον σύλλογο αυτιστικών «Αγιος Νικόλαος» και έχτισε για τέτοιους νέους ενήλικες ομώνυμο οικοτροφείο στην Παιανία, που λειτούργησε πέρυσι. Στην κ. Σαρρή θα απονεμηθεί το βραβείο «Εργο Ζωής» και στον κ. Χειμώνα το «Μάθημα Ζωής» (χορηγοί επικοινωνίας, η «Κ» και ο ΣΚΑΪ).
«Η στάση μας στη ζωή θέλουμε να δίνει κουράγιο ώστε να γινόμαστε χρήσιμοι μέσα από τον δικό μας πόνο. Για μας είναι πολύ σημαντικό ότι μέσα από την προσπάθεια ανέγερσης του οικοτροφείου, όσοι συνεργάστηκαν ανακάλυψαν μέσα τους ένα κομμάτι ευαισθησίας και προσφοράς», λέει καθισμένος στο αναπηρικό αμαξίδιο ο κ. Χειμώνας. Δίπλα του, η γυναίκα του, η κ. Φωτεινή, επίσης σε αμαξίδιο, λόγω παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας, με την οποία γνωρίστηκαν σε προγράμματα αποκατάστασης της ΕΛΕΠΑΠ, συνοδοιπόρος στις δυσκολίες. «Πήραμε τη ζωή από πολύ νωρίς στα χέρια μας», λέει εκείνη, «αλλά όχι μοιρολατρικά», συμπληρώνει εκείνος. «Δεν σταυρώνουμε τα χέρια. Είδαμε τα δύο παιδιά σαν δοκιμασία από τον Θεό», συνεχίζει ο κ. Χειμώνας και μεταφέρει το μήνυμά του: «Αγωνιστείτε, σηκώστε τον προσωπικό σας σταυρό και ας δείξει η κοινωνία την αγάπη της όπου υπάρχει ανάγκη». Το οικοτροφείο διαθέτει σύγχρονες εγκαταστάσεις θεραπευτικής εκπαίδευσης, κοινωνικής προσαρμογής και φροντίδας. Μπορεί να φιλοξενήσει 16 ενηλίκους που προέρχονται κυρίως από οικογένειες στις οποίες ένας ή και οι δύο γονείς είναι ανάπηροι, μονογονεϊκές οικογένειες, πολύτεκνες, καρκινοπαθείς, χαμηλού εισοδήματος ή όσες έχουν δύο παιδιά με αυτισμό.
«Νομίζω ότι δεν αξίζω αυτή τη διάκριση», εκμυστηρεύεται από την πλευρά της η κ. Σαρρή, με μετριοφροσύνη που δεν συναντάται συχνά στις μέρες μας. Μετράει σχεδόν 70 χρόνια εθελοντικής προσφοράς. Από τις κινητές καντίνες της ΧΑΝ που εξυπηρετούσαν τις ένοπλες δυνάμεις στο Λονδίνο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις Παιδικές Στέγες Κρόσφιλντ που ίδρυσε η θεία της μετά το τέλος του και την τριακονταετή προεδρία του μαιευτηρίου «Μαρίκα Ηλιάδη», που έφερε το όνομα της γιαγιάς της, έως τη «Θεοτόκο» (μέλος του Δ. Σ. αρχικά και από το 1985 πρόεδρος). Επίσης, υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Special Olympics στην Ελλάδα και τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2002. «Συνήθισα να περιβάλλομαι από την αγάπη των παιδιών. Οταν επισκεπτόμουν τις Παιδικές Στέγες, έρχονταν να με αγκαλιάσουν», διηγείται, ενθυμούμενη αλλοτινές εποχές, τις οποίες έχει την ευλογία να ζει και σήμερα. «Χαίρομαι που συντελώ ώστε ένα παιδί να φθάσει σε τέτοιο σημείο προόδου, που να μπορεί να δώσει κάτι πίσω. Το χαμόγελο είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορείς να λάβεις», καταλήγει. Μια μικρή πολιτεία, που διαθέτει από εργαστήριο υφαντικής, ξυλουργικής, πιεστήριο, κουζίνα με λιχουδιές, μέχρι γυμναστήριο και αίθουσα εκδηλώσεων, η «Θεοτόκος», αυτή τη στιγμή, σε εποχές που τέτοια ιδρύματα χειμάζονται οικονομικά, εκπαιδεύει και αποκαθιστά 374 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση και καμαρώνει τα 170 αποκατεστημένα άτομα που την τελευταία δεκαετία έχουν βρει εργασία.
Τηρούν διακριτική στάση. Ανθρωποι χαμηλού προφίλ, δεν επεδίωξαν να στρέψουν τους προβολείς της δημοσιότητας επάνω τους. Η μακρόχρονη προσφορά εκείνης και η εσωτερική δύναμη εκείνου να ανακουφίσει τον πλησίον είναι τα χαρακτηριστικά που στρέφουν στα πρόσωπά τους τα φώτα της αναγνώρισης. Την ερχόμενη Τετάρτη 2/2, στις 6 μ. μ., στο Ιδρυμα Ευγενίδου, δέκα σωματεία με μακρόχρονη παράδοση στη φροντίδα παιδιών, που εδώ και 14 χρόνια συνθέτουν την ένωση «Μαζί για το παιδί», θα τιμήσουν δύο ανθρώπους: την 88χρονη κ. Δομινή Σαρρή, πρόεδρο του Ιδρύματος «Θεοτόκος», το οποίο από το 1963 αποκαθιστά και εκπαιδεύει στο Ιλιον παιδιά και νέους 3,5 έως 30 ετών με νοητική υστέρηση, και τον 60χρονο κ. Γιώργο Χειμώνα. Παραπληγικός και πατέρας δίδυμων, 30χρονων σήμερα, αγοριών με αυτισμό, ίδρυσε το 2001 τον σύλλογο αυτιστικών «Αγιος Νικόλαος» και έχτισε για τέτοιους νέους ενήλικες ομώνυμο οικοτροφείο στην Παιανία, που λειτούργησε πέρυσι. Στην κ. Σαρρή θα απονεμηθεί το βραβείο «Εργο Ζωής» και στον κ. Χειμώνα το «Μάθημα Ζωής» (χορηγοί επικοινωνίας, η «Κ» και ο ΣΚΑΪ).
«Η στάση μας στη ζωή θέλουμε να δίνει κουράγιο ώστε να γινόμαστε χρήσιμοι μέσα από τον δικό μας πόνο. Για μας είναι πολύ σημαντικό ότι μέσα από την προσπάθεια ανέγερσης του οικοτροφείου, όσοι συνεργάστηκαν ανακάλυψαν μέσα τους ένα κομμάτι ευαισθησίας και προσφοράς», λέει καθισμένος στο αναπηρικό αμαξίδιο ο κ. Χειμώνας. Δίπλα του, η γυναίκα του, η κ. Φωτεινή, επίσης σε αμαξίδιο, λόγω παιδικής ρευματοειδούς αρθρίτιδας, με την οποία γνωρίστηκαν σε προγράμματα αποκατάστασης της ΕΛΕΠΑΠ, συνοδοιπόρος στις δυσκολίες. «Πήραμε τη ζωή από πολύ νωρίς στα χέρια μας», λέει εκείνη, «αλλά όχι μοιρολατρικά», συμπληρώνει εκείνος. «Δεν σταυρώνουμε τα χέρια. Είδαμε τα δύο παιδιά σαν δοκιμασία από τον Θεό», συνεχίζει ο κ. Χειμώνας και μεταφέρει το μήνυμά του: «Αγωνιστείτε, σηκώστε τον προσωπικό σας σταυρό και ας δείξει η κοινωνία την αγάπη της όπου υπάρχει ανάγκη». Το οικοτροφείο διαθέτει σύγχρονες εγκαταστάσεις θεραπευτικής εκπαίδευσης, κοινωνικής προσαρμογής και φροντίδας. Μπορεί να φιλοξενήσει 16 ενηλίκους που προέρχονται κυρίως από οικογένειες στις οποίες ένας ή και οι δύο γονείς είναι ανάπηροι, μονογονεϊκές οικογένειες, πολύτεκνες, καρκινοπαθείς, χαμηλού εισοδήματος ή όσες έχουν δύο παιδιά με αυτισμό.
«Νομίζω ότι δεν αξίζω αυτή τη διάκριση», εκμυστηρεύεται από την πλευρά της η κ. Σαρρή, με μετριοφροσύνη που δεν συναντάται συχνά στις μέρες μας. Μετράει σχεδόν 70 χρόνια εθελοντικής προσφοράς. Από τις κινητές καντίνες της ΧΑΝ που εξυπηρετούσαν τις ένοπλες δυνάμεις στο Λονδίνο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τις Παιδικές Στέγες Κρόσφιλντ που ίδρυσε η θεία της μετά το τέλος του και την τριακονταετή προεδρία του μαιευτηρίου «Μαρίκα Ηλιάδη», που έφερε το όνομα της γιαγιάς της, έως τη «Θεοτόκο» (μέλος του Δ. Σ. αρχικά και από το 1985 πρόεδρος). Επίσης, υπήρξε ιδρυτικό μέλος των Special Olympics στην Ελλάδα και τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2002. «Συνήθισα να περιβάλλομαι από την αγάπη των παιδιών. Οταν επισκεπτόμουν τις Παιδικές Στέγες, έρχονταν να με αγκαλιάσουν», διηγείται, ενθυμούμενη αλλοτινές εποχές, τις οποίες έχει την ευλογία να ζει και σήμερα. «Χαίρομαι που συντελώ ώστε ένα παιδί να φθάσει σε τέτοιο σημείο προόδου, που να μπορεί να δώσει κάτι πίσω. Το χαμόγελο είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση που μπορείς να λάβεις», καταλήγει. Μια μικρή πολιτεία, που διαθέτει από εργαστήριο υφαντικής, ξυλουργικής, πιεστήριο, κουζίνα με λιχουδιές, μέχρι γυμναστήριο και αίθουσα εκδηλώσεων, η «Θεοτόκος», αυτή τη στιγμή, σε εποχές που τέτοια ιδρύματα χειμάζονται οικονομικά, εκπαιδεύει και αποκαθιστά 374 παιδιά και νέους με νοητική υστέρηση και καμαρώνει τα 170 αποκατεστημένα άτομα που την τελευταία δεκαετία έχουν βρει εργασία.
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αναρτήσεις
