Για κάθε Μνημόνιο που υπογράφεται, για κάθε μέτρο λιτότητας που εφαρμόζεται, το τίμημα είναι βαρύ και πέφτει στις πλάτες χιλιάδων οικογενειών, που βυθίζονται στην εξαθλίωση, καθώς αδυνατούν να συντηρηθούν. Σε πολλές από αυτές δεν υπάρχουν καθόλου έσοδα, ενώ την ίδια στιγμή οι ανάγκες τους αυξάνονται. Όπως προκύπτει από την τελευταία έρευνα της ΕΛΣΤΑΤ, τα άτομα που διαμένουν σε νοικοκυριό χωρίς κανέναν εργαζόμενο, ηλικίας έως και 17 ετών, άγγιξαν το 2011 τους 178.062, ενώ το 2007, ένα χρόνο πριν η Ελλάδα μπει σε τροχιά κρίσης, ήταν 75.193. Για τα άτομα ηλικίας από 18 έως και 60 ετών, από τους 485.573 περιπτώσεις ανθρώπων που διαμένουν σε νοικοκυριό χωρίς εργαζόμενο, το 2011 έφτασαν τις 835.484. Στοιχεία που συνδέονται άρρηκτα με την έκρηξη της ανεργίας, η οποία άγγιξε το 26,8% τον Σεπτέμβριο και μεταφράζεται σε 1.345.715 ανθρώπους. Συνολικά ο οικονομικά μη ενεργός πληθυσμός ανήλθε σε 3.344.478 άτομα.
Στο πρόσφατο παρελθόν ένας ή δύο αξιοπρεπείς μισθοί αρκούσαν για να καλύψουν τις βασικές ανάγκες μιας οικογένειας. Οι προτεραιότητες ήταν διαφορετικές και αφορούσαν είτε την ενίσχυση των σπουδών των παιδιών, είτε πλάνα για ένα καινούργιο σπίτι χωρίς τον βραχνά του ενοικίου.
Η κυρία Αναστασοπούλου Νικολίτσα, 46 χρόνων, περιγράφει στην “Αυγή” την απότομη οικονομική καθίζηση που υπέστη η οικογένειά της και την προσπάθεια που καταβάλλει για να σταθεί στα πόδια της. "Μένουμε στο Ίλιον. Είμαστε 8 μήνες χωρίς ρεύμα. Περιμένω από στιγμή σε στιγμή να μου κόψουν και το νερό. Δεν έχουμε καθόλου έσοδα", αναφέρει. Δεν ζητά ελεημοσύνη, αλλά "δουλειά. Δεν έχω πρόβλημα να καθαρίζω σκάλες, ακόμα και στην ηλικία μου. Θέληση υπάρχει, δυστυχώς όχι και ευκαιρίες". Ή ίδια είχε σταματήσει να εργάζεται λόγω προβλημάτων υγείας, αλλά η οικογένεια δεν αντιμετώπιζε βιοποριστικό πρόβλημα. "Ήμασταν τυπικοί σε όλες μας τις υποχρεώσεις", επισημαίνει.
Ο άντρας της είναι οικοδόμος. Η κατάρρευση του κλάδου συμπαρέσυρε τον ίδιο και χιλιάδες εργαζόμενους στον γκρεμό της ανεργίας. Σε συνδυασμό με τη δυσκολία να βρουν δουλειά τόσο η 24άχρονη κόρη της όσο και ο 25άχρονος γιος της οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Η έμπρακτη υποστήριξη από γείτονες και η δυναμική παρέμβαση δομών αλληλεγγύης έχουν συμβάλλει "για να μπορούμε να έχουμε τουλάχιστον φαγητό". Όμως ελλοχεύει ο κίνδυνος να χάσουν το σπίτι. "Είχαμε πάρει στεγαστικό δάνειο για να απαλλαχθούμε από τα νοίκια. Τώρα δεν μπορούμε να πληρώσουμε τις δόσεις και τρέχουμε στα δικαστήρια". Καταπίνοντας με το ζόρι τους λυγμούς της, αλλά όχι και την αξιοπρέπειά της, ζητά ξανά "το δικαίωμα να ζήσουμε. Το μόνο που θέλω είναι να βρούμε κάποια δουλειά. Να βάλουμε φως στο σπίτι. Αυτό θέλω".
Πηγή: Εφημερίδα: "ΑΥΓΗ"
Αναρτήσεις
