Συμπληρώνονται σήμερα (σ.σ. χθες), 21η Απριλίου 2019, 52 χρόνια από την μαύρη ημέρα όπου οι κάτοικοι της Αθήνας ξύπνησαν με τις ερπύστριες των τανκς να ηχούν σε όλα τα κεντρικά σημεία της πόλης.
Η χώρα πέρασε "στο γύψο".
Η Δημοκρατία καταλύθηκε, το "Αποφασίζομεν και διατάζομεν" καθιερώθηκε, οι συγκεντρώσεις άνω των 3 ατόμων απαγορεύτηκαν,το Σύνταγμα ανεστάλη, οι εκλογές ματαιώθηκαν, οι συλλήψεις και τα βασανιστήρια για χιλιάδες αριστερούς, δημοκράτες πολίτες ξεκίνησαν, μάζι και οι πρωτες δολοφονίες στον Ιππόδρομο.
Λίγες ημέρες μετά ξεκίνησαν και οι εξορίες χιλιάδων αγωνιστών στην Γυάρο.
Τα αιματηρά γεγονότα που συγκλόνισαν τον τόπο κατά την επταετή στρατιωτική δικτατορία του φασιστικού καθεστώτος των συνταγματαρχών, τα βασανιστήρια στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, οι φρικαλεότητες, ο Παναγούλης, ο Μουστακλής, ο Κάππος, οι "Ανθρωποφύλακες", οι χιλιάδες "ανώνυμοι" αριστεροί και δημοκράτες που αγωνίστηκαν και μάτωσαν για να φύγει η χούντα, η εξέγερση του Πολυτεχνείου, οι νεκροί, η εισβολή στην Κύπρο, η πτώση του καθεστώτος.
52 χρόνια μετά τίποτα από τα παραπάνω δεν έχει ξεχαστεί, δεν πρέπει να ξεχαστεί, ιδιαίτερα τώρα, ιδιαίτερα στην σημερινή συγκυρία που η ακροδεξιά, ο ρατσιστικός λόγος, η μισαλλοδοξία, φασισμός, προσπαθούν να σηκώσουν κεφάλι πανευρωπαϊκά. Νοσταλγοί του Παττακού και του Παπαδόπουλου - δυστυχώς υπάρχουν τέτοιοι και σήμερα και στα μέρη μας - που προσπαθούν να "δηλητηριάσουν" την δημόσια σφαίρα με τον φασιστικό τους λόγο.
Όμως, η συλλογική μνημη του λαού μας παραμένει ισχυρή και δεν αφήνει τίποτα να ξεχαστεί. Δεν αφήνει τίποτα να παραχαρακτεί από αυτούς που επιθυμούν να αναθεωρήσουν την ιστορία.
Ως "Αλληλέγγυα Πόλη - Συμμαχία για το Ίλιον" έχουμε καταθέσει δημόσια, εδώ και μήνες, την πρόταση να δημιουργηθεί ένα αντιφασιστικό Μνημείο στην πόλη μας, προς τιμήν του Γεώργιου Γεριτσίδη, ενός ανθρώπου που έχασε την ζωή του στο Ίλιον, ευρυσκόμενος εντός του αυτοκινήτου του, από "αδέσποτη" σφαίρα, την "επαύριο" των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Νεκροί ανήμερα ή την επομένη της εξέγερσης του 1973 υπήρξαν και σε άλλες γειτονιές της Αθήνας, αρκετά μακριά από το κέντρο της Αθήνας όπου εκτυλίχθηκαν τα γεγονότα, δολοφονίες που προφανώς δεν μπορεί να είναι άσχετες με αυτά.
Μάλιστα, την πρόταση της "Αλληλέγγυας Πόλης - Συμμαχία για το Ίλιον" μετέφερε ο ίδιος ο επικεφαλής του συνδυασμού και υποψήφιος Δήμαρχος Ιλίου, Κώστας Κάβουρας, στο δημοτικό συμβούλιο.
Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά είδαμε, βλέπουμε όλο αυτό το διάστημα, την διοίκηση Ζενέτου να παραπέμπει ένα σημαντικό ζήτημα για την τοπική ιστορία της πόλης μας, στις καλένδες. Ένα "ναι εντάξει θα το δούμε" ήταν αρκετό και σε αυτήν την περίπτωση.
Ένα ζήτημα που αγγίζει τις ευαισθησίες και τη συλλογική μνήμη όλου του δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου του Δήμου μας.
Αλλά βεβαίως, όταν ο κ. Ζενέτος επιλέγει ο Δήμος Ιλίου να "τιμήσει για την προσφορά του" τον διορισμένο από την στρατιωτική χούντα δήμαρχο Ιλίου, Γ. Κακούρη, όπως συνέβη 2 χρόνια πριν, κατά τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, τότε είναι φανερό ότι ο κ. Ζενέτος έχει κάνει τις επιλογές του και έχει επιλέψει με ποια "ακροατήρια" θέλει να συμπορευθεί ή ποια θέλει να "χαϊδέψει".
Ή, λοιπόν, τιμάς, όπως αρμόζει, έναν νεκρό στην πόλη σου, στο "περιθώριο" των γεγονότων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ή τιμάς τον διορισμένο από την χούντα Δήμαρχο σε αυτήν. Και τα δύο δεν γίνεται.
Εμείς στην "Αλληλέγγυα Πόλη - Συμμαχία για το Ίλιον" παραμένουμε σταθερά και αταλάντευτα στο πλάι του δημοκρατικού και προοδευτικού κόσμου της πόλης μας, χωρίς εκπτώσεις και δίχως μισόλογα. Και καλούμε την τοπική κοινωνία να συμπορευτούμε, όλοι μαζί, απέναντι σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τη δημοκρατία στον τόπο.
Γιατί όπως τραγουδούσε και ο Λοΐζος: "δεν θα περάσει ο φασισμός...".
* Ο Γεώργιος Κακούρης τοποθετήθηκε Δήμαρχος από το καθεστώς των συνταγματαρχών, τον Ιούνιου του 1967, 2 μόλις μήνες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου, στη θέση του εκλεγμένου Δημάρχου, Αθανάσιου Οικονόμου, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι και το 1970 οπότε και τοποθετήθηκε από το καθεστώς νέος Δήμαρχος στον Δήμο Νέων Λιοσίων, ο Δ. Λυκουρέσης.
Αναρτήσεις
