Η βασίλισσα Αμαλία δεν δίσταζε να δείχνει συνεχώς τον μεγάλο της »έρωτα» για τους κήπους. Δημιούργησε τον πρώτο στην πλατεία Κλαυθμώνος, και ο δεύτερος ήταν ο τότε Βασιλικός και νυν Εθνικός, δίπλα στη Βουλή. Ο τελευταίος όμως, και ο καλύτερος -που λένε- , ήταν εκείνος στο Ίλιον, με το όνομα «Πύργος της Βασιλίσσης».
Πως αποφάσισε η Βασίλισσα Αμαλία να δημιουργήσει εκεί έναν από τους παραδείσους της; Έμενε εκεί ή όχι; Τι απέγινε αυτό το κτήμα μετά από τόσα χρόνια; Υπάρχει; Είναι όπως τότε; και άλλα πολλά ερωτήματα με έκαναν να θέλω να δω τα πράγματα από κοντά. Πηγαίνοντας λοιπόν, σε έναν τόπο που απέχει μόνο λίγα χιλιόμετρα από το κέντρο της Αθήνας, μπορεί κανείς να διακρίνει την αυθεντικότητα της φύσης.
Ιστορική αναδρομή
Φτάνοντας εκεί με υποδέχτηκε μια υπάλληλος του καταστήματος, το οποίο στεγάζεται στην είσοδο του κτήματος. Ξεκίνησε να μου εξιστορεί τα γεγονότα όπως ακριβώς συνέβησαν, χρόνια πριν, ενώ εγώ »κρεμόμουν» κυριολεκτικά από τα χείλη της.
Το κτήμα αυτό λοιπόν, αρχικά, ήταν τουρκικό τσιφλίκι, ενώ μετά από χρόνια πέρασε στα χέρια των Ελλήνων και αισίως έφτασε στους δύο Άγγλους, Τζον Γουίλιαμς και Τζορτζ Μάιλς. Οι δύο φίλοι ήθελαν να φτιάξουν ένα κέντρο γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, το εγχείρημά τους, όμως δεν πέτυχε. Έτσι, το 1848, όταν η Αμαλία επισκέφθηκε το κτήμα για την καθιερωμένη βόλτα της με τα άλογα, σαγηνεύτηκε με το τοπίο και την απέραντη ομορφιά του κτήματος. Έτσι αποφάσισε να αγοράσει το κτήμα των 300 στρεμμάτων, επειδή όμως τρώγοντας έρχεται η όρεξη η Αμαλία αγόρασε και τα δίπλα οικόπεδα, φτάνοντας να έχει στην κατοχή της, 2.500 στρέμματα.
Ο πύργος ενετικού ρυθμού, ήταν δημιούργημα των πρώτων ιδιοκτητών. Η βασίλισσα ζήτησε από τον αρχιτέκτονα, που φημολογείται ότι είναι ο Πούλαν Ζέ, να το μετατρέψει σε μικρογραφία του Πύργου στη Βαυαρία και σε γοτθικό πλέον ρυθμό, κάνοντάς το έτσι να μοιάζει με το πατρικό σπίτι του συζύγου της, Όθωνα. Επόμενη ενέργειά της ήταν να ασχοληθεί με τον κήπο. Φύτεψε μουριές, φιστικιές, ελαιόδεντρα, κυπαρίσσια και φοίνικες, από τους οποίους ελάχιστοι σώζονται σήμερα. Η αρχιτεκτονική του κήπου παραμένει ίδια με τότε. Η εργασίες της νέα ιδιοκτήτριας ολοκληρώθηκαν το 1954, όπου έγιναν και τα εγκαίνια, την ημέρα των γενεθλίων του Λουδοβίκου, του πεθερού της, για να τον τιμήσει. Λέγεται ότι τα εγκαίνια ήταν η μόνη φορά που πήγε ο Όθωνας στον πύργο.
Το 1962 ο Όθωνας και η Αμαλία εξορίζονται από την Ελλάδα, η βασίλισσα όμως είχε αφήσει πίσω της κάποιους διαχειριστές. Όταν πέθανε ο Όθωνας η βασίλισσα Αμαλία αποφάσισε να πουλήσει το κτήμα. Λόγω της μεγάλης έκτασης που κατείχε, το κόστος ήταν υψηλό κι έτσι δυσκολεύτηκε να βρει αγοραστή. Ωστόσο το 1970, το αγόρασε ένας πολύ πλούσιος Έλληνας, ο Βαρώνος Σίνας, ο οποίος ζούσε μόνιμα στο εξωτερικό. Εφόσον ο Βαρώνος Σίνας δεν εκμεταλλευόταν το οικόπεδο, το 1978 το πουλάει στον Γεώργιο Παχή, ο οποίος είχε δύο κόρες, την Ελένη και την Λαυρία. Η πρώτη παντρεύεται τον Αυγερινό Αβέρωφ και η δεύτερη τον Φερδινάνδο Σερπιέρι. Η Ελένη θέλοντας να απαλλαγεί από το μερίδιο του κτήματος, το δίνει στην αδερφή της, κι έτσι ο πύργος ανήκει ολοκληρωτικά στο γένος Σερπιέρι.
Λίγο αργότερα έρχεται ένας νόμος του μεσοπολέμου, ο οποίος απαγορεύει να έχει κάποιος στην ιδιοκτησία του τόσο μεγάλες εκτάσεις. Έτσι κάποια κομμάτια του οικοπέδου παρακρατήθηκαν από το κράτος, όπως το Πάρκο Τρίτσης, ενώ άλλα δόθηκαν δωρεές, όπως το Ίδρυμα Μητέρα και το Ίδρυμα Αναπήρων. Άρα σήμερα τα ιδιωτικά φτάνουν τα 250 στρέμματα, σημαντικά μειωμένα απο τα τότε 2.500 της Αμαλίας.
Το εσωτερικό του Πύργου
Ο Πύργος αποτελείται από δύο ορόφους που ενώνονται με μία ξύλινη σκάλα. Όλα τα έπιπλα που βρίσκονται μέσα στον πύργο είναι αντιγραφές.Τα αυθεντικά καταστράφηκαν κατά τη γερμανική κατοχή, που επιτάχθηκε ο πύργος. Το μόνο γνήσιο είναι τα δέρματα -καθίσματος και πλάτης- μιας πολυθρόνας φλωρεντιανής τεχνοτροπίας, τα οποία βρέθηκαν στο υπόγειο και με βάση την αρχική της μορφή, οι τεχνίτες την έφτιαξαν ίδια με τότε. Το δάπεδο είναι μακεντρί παρκέ, αποτελούμενο από κομμάτια ξύλου και μετάλλου, τεχνική, η οποία ξεκίνησε στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα. Υπήρχαν παντού κεριά, στον πολυέλαιο και σε διάφορα γνήσια κηροπήγια. Δεξιά από την πόρτα υπήρχε η προθήκη ,που τοποθετούσε ο Όθωνας τα όπλα του. Τόσο τα όπλα όσο και οι φορεσιές του Όθωνα και της Αμαλίας, δόθηκαν στο μουσείο Αβέρωφ , γιατί χρειάζονταν ειδική συντήρηση. Εργασίες για την αποκατάσταση του κτιρίου και την διατήρηση των αντικειμένων, ξεκίνησαν το 2004.Τοποθετήθηκε διπλό τζάμι και αυτόματη λειτουργία κλιματιστικού για να αντιμετωπίζει την υγρασία, κρατώντας σταθερή τη θερμοκρασία του χώρου. Το 2014 περίπου ολοκληρώθηκαν οι εργασίες και ξεκίνησαν οι ξεναγήσεις.
Επειδή ο Πύργος έχει διακριθεί ως διατηρητέο μνημείο της νεότερης ιστορίας, ο ιδιοκτήτης δεν δύναται να το χρησιμοποιήσει ως κατοικία, παρά μόνο ως Μουσείο.
Η ιδιοκτησία του Πύργου σήμερα
Όσον αφορά τον σημερινό ιδιοκτήτη , αποτελεί την πέμπτη γενιά Σερπιέρι και τα παιδιά του, συγκεκριμένα οι δύο γιοί του, την έκτη. Διατηρεί την κατοικία του με την οικογένειά του μέσα στο κτήμα. Δραστηριοποιείται με την παραγωγή κρασιού, μέσω του οινοποιείου που διατηρείται μέσα στο κτήμα, τον σταυλισμό των αλόγων, που εισπράττει ενοίκια και με διάφορα προγράμματα ξεναγήσεων , ώστε να καλύπτονται τα έξοδα για την συντήρηση του πύργου. Σκοπός του ιδιοκτήτη είναι να παραμείνει ακέραια η αυθεντικότητα του Πύργου, ως ιστορικό αξιοθέατο.
Περπατώντας αρκετή ώρα με την Ελευθερία Κονόμη που ανέλαβε να με ξεναγήσει και να μου μιλήσει λεπτομερώς για τα μυστικά που κρύβει ο Πύργος, οι ερωτήσεις και οι απαντήσεις δεν σταματούσαν, έχοντας χαμηλή ηχητική υπόκρουση τον θόρυβο των φύλλων που έπεφταν στο έδαφος. Ένας κήπος που θυμίζει τους κήπους του εξωτερικού βρίσκεται δίπλα μας. Εσείς το γνωρίζατε;
Η βασίλισσα Αμαλία δεν δίσταζε να δείχνει συνεχώς τον μεγάλο της »έρωτα» για τους κήπους. Δημιούργησε τον πρώτο στην πλατεία Κλαυθμώνος, και ο δεύτερος ήταν ο τότε Βασιλικός και νυν Εθνικός, δίπλα στη Βουλή. Ο τελευταίος όμως, και ο καλύτερος -που λένε- , ήταν εκείνος στο Ίλιον, με το όνομα «Πύργος της Βασιλίσσης».
Αναρτήσεις
