Ανακοίνωση για τον νέο προϋπολογισμό του Δήμου Ιλίου που συζητήθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο στις 29/10/2019
Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Ιλίου την Τρίτη 29 Οκτωβρίου 2019, συζητήθηκε ο προϋπολογισμός του Δήμου για το 2020. Η Λαϊκή Συσπείρωση ανέδειξε το αντιλαϊκό περιεχόμενο του προτεινόμενου προϋπολογισμού και τον καταψήφισε. Η πρόταση της Δημοτικής Αρχής τελικά πέρασε με τις ψήφους των δημοτικών συμβούλων της Διοίκησης.
Στην τοποθέτησή του, Ο Νίκος Σταματόπουλος, επικεφαλής της Λαϊκής Συσπείρωσης ανέφερε:
«Καταρχάς είναι απαράδεκτο να γίνεται μια τόσο σημαντική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου άρον άρον, ημέρα Τρίτη, μετά από το Σαββατοκύριακο και την 28η Οκτωβρίου και μάλιστα να παίρνουμε τον προϋπολογισμό και το τεχνικό πρόγραμμα πριν 4-5 μέρες. Δεν μπορούσε το ΔΣ να συνεδριάσει Πέμπτη όπως συνηθίζεται; Γιατί τέτοια βιασύνη; Κατά τη γνώμη μας σε αυτό υπάρχει πρόθεση. Και αυτή είναι να μην προετοιμαστούμε κατάλληλα για να τοποθετηθούμε πάνω σε αυτά τα τόσο κρίσιμα θέματα. Για να περάσει με λογικές fast track και στα ψιλά το αντιλαϊκό περιεχόμενο του προϋπολογισμού και του τεχνικού προγράμματος.
Δεύτερον. Ο τρόπος με τον οποίο εγκρίνεται ο προϋπολογισμός είναι βαθιά αντιδραστικός. Με βάση το νόμο 4623/2019 που ψήφισε η ΝΔ, καταργείται η δυνατότητα να ψηφίσει κάποιος κατά ή λευκό στην πρόταση της Δημοτικής Αρχής. Δηλαδή όποιος δεν ψηφίζει υπέρ θεωρείται άκυρη η ψήφος του! Ο στόχος είναι σαφής κι εδώ: Να μην διαταραχτούν οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, να μην πειραχτούν οι κεντρικοί στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων, να τραβηχτούν όλες οι διάσπαρτες τοπικές δυνάμεις στον κεντρικό στόχο της άδικης καπιταλιστικής ανάπτυξης, στον στόχο της ενίσχυσης με κάθε τρόπο των επιχειρηματικών ομίλων.
Ταυτόχρονα ο ίδιος νόμος λέει πως οι όποιες εναλλακτικές προτάσεις πρέπει να είναι εγκεκριμένες από την οικονομική επιτροπή, στη βάση των ασφυκτικών όρων του Οικονομικού Παρατηρητηρίου – του κράτους δηλαδή – και μάλιστα στο σύνολο του προϋπολογισμού. Το ουσιαστικό θέμα δεν είναι αν προλαβαίναμε να κάνουμε τέτοια πρόταση. Το ουσιαστικό είναι το εξής: Θέλετε η όποια πρόταση κάνουμε να είναι μέσα στα αυστηρά πλαίσια, στους αυστηρούς περιορισμούς που θέτει το κεντρικό αντιλαϊκό δημοσιονομικό πλαίσιο. Και η ΝΔ σήμερα και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν με το Μεσοπρόθεσμο και η ΝΔ πιο πριν μόνη της ή με το ΠΑΣΟΚ, έχουν διαμορφώσει ένα ασφυκτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο πρέπει να κινηθούν οι προϋπολογισμοί των δήμων.
Ποιο είναι αυτό το πλαίσιο; Ότι η κρατική επιχορήγηση προς τους δήμους θα μειώνεται συνεχώς ως ποσοστό των συνολικών εσόδων των δήμων, ώστε να «εξοικονομούνται» πόροι από το κράτος για την πολύμορφη στήριξη των επιχειρηματικών ομίλων και για να πιάνονται οι στόχοι των ματωμένων πλεονασμάτων. Κατά 62% έχει μειωθεί η κρατική χρηματοδότηση για τους δήμους από το 2009 μέχρι σήμερα. Ταυτόχρονα θα πρέπει να αυξάνεται συνεχώς το ανταποδοτικό μέρος των εσόδων, δηλαδή η αφαίμαξη των δημοτών. Αυτό είναι το πλαίσιο το οποίο διαμόρφωσαν όλες οι κυβερνήσεις και το οποίο σε καμιά περίπτωση δεν αμφισβητείτε.
Αυτό είναι και η ουσία αυτού που ελέγχει το Οικονομικό Παρατηρητήριο, δηλαδή το να είναι ισοσκελισμένος ο προϋπολογισμός. Τί λέει δηλαδή με απλά λόγια: “Το κράτος δίνει τόσα και πάνε συγκεκριμένα εκεί. Πάει και τελείωσε. Για να είσαι εντάξει ως δήμος, βρες τα υπόλοιπα από τους δημότες σου. Και σε καμία περίπτωση μην κάνεις έξοδα παραπάνω από τα έσοδα, ακόμα και αν μπορείς, ακόμα και αν πρέπει να καλύψεις σημαντικές λαϊκές ανάγκες”.
Και ελέγχει και κάτι άλλο το Οικονομικό Παρατηρητήριο όπως διαβάσαμε στη γνωμοδότησή του: Το να είναι ρεαλιστικός λέει ο προϋπολογισμός. Ποιος κρίνει όμως τί είναι ρεαλιστικό; Δεν είναι ρεαλιστικό σήμερα εν έτη 2019 να υπάρχουν περισσότερα σχολεία και να μην στοιβάζονται 300 παιδιά σε κάθε ένα όπως γίνεται στις γειτονιές του άνω της Θηβών Ιλίου; Δεν είναι ρεαλιστικό να υπάρχει επαρκής αριθμός παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων για να πηγαίνουν όλα τα παιδιά και να μην στεγάζονται σε κοντέινερ όπως συμβαίνει στο 18ο Νηπιαγωγείο; Δεν είναι ρεαλιστικό να υπάρχει σε κάθε γειτονιά επαρκής αριθμός ελεύθερων χώρων, χώρων πρασίνου, αθλητικών εγκαταστάσεων, παιδικών χαρών, χώροι που λείπουν από γειτονιές όπως η Ζ. Πηγή, ο Αγ. Φανούρης, η Ραδιοφωνία; Για το Οικονομικό Παρατηρητήριο, το κράτος δηλαδή, αυτά δεν είναι ρεαλιστικά. Και η Διοίκηση του Δήμου, όπως και οι παρατάξεις της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το αποδέχονται.
Συμπέρασμα: Ελάχιστος χρόνος για προετοιμασία και συζήτηση, αφαίρεση κάθε δικαιώματος εναντίωσης στις προτάσεις της Διοίκησης, απαγόρευση κάθε δυνατότητας να ξεφύγεις από τα ασφυκτικά δημοσιονομικά πλαίσια. Αυτά από μόνα τους προκαταβάλουν πως κυβερνήσεις, περιφέρεια και δημοτική αρχή δεν σχεδιάζουν για καλό.
Και πάμε και στο προτεινόμενο σχέδιο προϋπολογισμού. Κινείται ακριβώς στις αντιλαϊκές ράγες που περιέγραψα παραπάνω. Που φαίνεται βασικά αυτό; Στην αναλογία μεταξύ των εσόδων του δήμου από το κράτος και των ιδίων εσόδων, δηλαδή των εσόδων που έχει ο δήμος από τέλη, φόρους και άλλες ανταποδοτικές υπηρεσίες για τις οποίες πληρώνει ο λαός της πόλης.
Ποια είναι αυτή η αναλογία στο παρόν σχέδιο προϋπολογισμού; Στο σύνολο του προϋπολογισμού το 60% των εσόδων είναι από το κράτος και το 40% είναι ίδια έσοδα. Στα τακτικά – που είναι και πιο ασφαλής δείκτης – η αναλογία είναι 50% – 50%. Δηλαδή πρακτικά από την αφαίμαξη του λαού της πόλης προκύπτουν τα μισά έσοδα του Δήμου. Αυτή η αναλογία αποδεικνύει το ότι έχει πλέον βαθύνει ο ρόλος του δήμου ως ένας επιπρόσθετος φορομπηχτικός μηχανισμός σε βάρος των εργατικών λαϊκών δυνάμεων που πληρώνουν 2 και 3 φορές για να πλουτίζουν οι λίγοι αυτού του τόπου. Αυτή η αναλογία αποτυπώνει την έκταση και το βάθος της εμπορευματοποίησης σε υπηρεσίες και δομές, τις ανατροπές των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων, την επιχειρηματική – ανταποδοτική λειτουργία του δήμου.
Γι’ αυτούς τους λόγους είμαστε ενάντια στον προτεινόμενο προϋπολογισμό.
Τι θα έπρεπε να κάνει κατά τη γνώμη μας μια Δημοτική Αρχή; Να διεκδικήσει με έργα και όχι με λόγια, μαζί με το λαϊκό κίνημα της περιοχής την επιστροφή των πόρων που κόπηκαν από το Δήμο από το 2009 και μετά, να διεκδικήσει την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Να αντιπαρατεθεί με το αντιλαϊκό και ασφυκτικό πλαίσιο λειτουργίας της τοπικής διοίκησης όπως αυτό διαμορφώθηκε από όλες τις κυβερνήσεις και την ΕΕ με τις αναδιαρθρώσεις του Καλλικράτη, του Κλεισθένη Ι και ΙΙ. Και βεβαίως με κάθε τρόπο, εξαντλώντας κάθε δυνατότητα, σε κόντρα με τις κεντρικές αντιλαϊκές κατευθύνσεις, να δώσει ανάσες ανακούφισης στο λαό της πόλης μειώνοντας τα βάρη που σηκώνει.»
Από κει και πέρα, αποκαλυπτικές για την πολιτική που πρεσβεύει κάθε παράταξη, ήταν οι τοποθετήσεις των επικεφαλής.
Ο κ. Κακούρης, επικεφαλής της παράταξης «Δημοτική Ισοπολιτεία» που στηρίζεται από τη ΝΔ, έκανε λόγο για «φτωχό προϋπολογισμό λόγω της γενικότερης καταστάσεως» αθωώνοντας με αυτές τις γενικόλογες εκφράσεις τις τεράστιες ευθύνες της ΝΔ για τη μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς τους δήμους.
Ο κ. Κάβουρας, επικεφαλής της «Αλληλέγγυας Πόλης» που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη σειρά του προσπάθησε να αθωώσει την προηγούμενη κυβέρνηση για την υποχρηματοδότηση των δήμων, ξεχνώντας ότι με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα 2018 – 2022 που ο ΣΥΡΙΖΑ ψήφισε, προβλέπεται ότι πρέπει τα ανταποδοτικά έσοδα των δήμων να ξεπερνούν τα κρατικά.
Ο κ. Κουτσιανάς, επικεφαλής της παράταξης «Ασυμβίβαστο Ίλιον» αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της τοποθέτησής του στο ότι ο προϋπολογισμός είναι «μη συμμετοχικός», λες και αν είχε προηγηθεί διαβούλευση, χωρίς σύγκρουση με το ασφυκτικό πλαίσιο που διαμόρφωσαν ΕΕ – κυβερνήσεις, θα ανατρεπόταν το αντιλαϊκό περιεχόμενο του προϋπολογισμού.
Αναρτήσεις
