Κάποιοι μπορεί ήδη να γελάτε διαβάζοντας τον τίτλο του άρθρου. Γιατί όχι, αλώστε; Φέτος ήταν μάλλον η χρονιά που κατέβηκαν πολλοί νέοι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι. Αυτό προσωπικά το θεωρώ πολύ ωφέλιμο. Νέοι άνθρωποι ή και λίγο μεγαλύτεροι, οι οποίοι θέλησαν να δοκιμάσουν τον εαυτό τους και να αλλάξουν τα κακώς κείμενα της περιοχής τους. Ή μάλλον έτσι νόμιζαν… Γιατί που να φανταστείς ότι μία αλλαγή που είναι πιο δημοκρατική (aka απλή αναλογική) θα κάνει έναν δήμο λιγότερο δημοκρατικό ή πιο σωστά ένα δημοτικό συμβούλιο;
Σήμερα, λοιπόν, αποφασίζω να γράψω την δική μου εμπειρία και την δική μου ματιά, δίνοντας σας την εικόνα ενός δημοτικού συμβουλίου στο οποίο είμαι μέλος, στο Ίλιον. Αν θέλετε σταματήστε να διαβάζετε εδώ, γιατί δε θα είναι από τα άρθρα που εμψυχώνουν, όπως σας έχω συνηθίσει, άλλα μάλλον το αντίθετο θα συμβεί.
Λένε πως η πολιτική χρειάζεται γερό στομάχι. Δεν έχουν άδικο. Ακόμα και στο πιο μικρό επίπεδο πολιτικής μη θαρρείς πως θα είναι διαφορετικά. Όχι, αγαπητέ μου αναγνώστη δεν μπορείς να είσαι ο εαυτός σου, ούτε να βοηθήσεις όσο πίστευες τον συμπολίτη σου.
Όταν ο εκάστοτε Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου δεν σε αφήνει να μιλήσεις ή τηρεί κατά το δοκούν τις διαδικασίες. Όταν κλείνουν τα μικρόφωνα ή δεν επιτρέπεται να δευτερολογήσεις (δηλαδή να μιλήσεις αφού σου έχει απαντήσει κάποιος). Όταν δεν παίρνεις απαντήσεις και δεν μπορείς να ξανακάνεις την ερώτηση. Όταν το συμβούλιο γίνεται την μία φορά Πέμπτη απόγευμα και την άλλη Δευτέρα μεσημέρι που δουλεύεις ή που δεν βρίσκεσαι καν εντός Ελλάδος. Όταν μάλιστα το γνωρίζουν αυτό, το πιο πιθανό είναι να γίνει τότε συμβούλιο ακριβώς για αυτό το λόγο. Επειδή όλοι γνωρίζουν πως θα λείπεις και τους βολεύει η… αντιπολιτευτική σου απουσία!
Τι δημοκρατία μπορεί να νιώσει κάποιος όταν ενώ είναι πολιτικός μηχανικός για παράδειγμα, δεν του επιτρέπεις να κριθεί ως προϊστάμενος, αλλά επιτρέπεις μόνο σε ΠΕ Περιβάλλοντος ελλείψει αυτού, ΤΕ Περιβάλλοντος ελλείψει αυτού ΔΕ Επόπτη Καθαριότητας; Παράδειγμα δίνω που το έχουμε πρόσφατο από κάποιες αναιτιολόγητες αλλαγές στον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας του Δήμου Ιλίου. Το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος τι γνώμη θα είχε, άραγε; Εδώ να πούμε πως ένας πολιτικός μηχανικός δύναται να υπογράψει περιβαλλοντικές μελέτες…
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν λέμε να μην κριθεί κάποιος ΔΕ. Η συζήτηση γίνεται μόνο για το κατά πόσο είναι ορθή η χρήση των λέξεων “ελλείψει αυτού”. Ειδικά όταν όλοι γνωρίζουν τα πτυχία των ανθρώπων που εργάζονται στον Δήμο και στις αιτιάσεις για φωτογραφική προκήρυξη θέσεων η δημοτική δεν έχει να δώσει απάντηση.
Ξαφνικά, χάνεται ο σεβασμός. Αμέσως μόλις ξεκινήσει το συμβούλιο. Η ειρωνεία παίρνει τη θέση του. Και σκέφτομαι όταν τα χρήματα από τις παραβιάσεις του ΚΟΚ προϋπολογίζονται ως χρήματα εσόδων για τον επόμενο χρόνο -αντί να δημιουργηθούν δράσεις για την μείωση τους- μεταφράζεται πως τα χρήματα γίνονται πιο σημαντικά από την ζωή μας; Λογικά, ναι. Αποδείξτε μου το αντίθετο αν μπορείτε και θα γίνω λίγο πιο χαρούμενη. Σημείωση. Η απάντηση “Αυτό συμβαίνει σε όλους τους δήμους”, δεν θα γίνει δεκτή. Κι αν ξαφνικά αρχίσουν όλοι να κλέβουν, θα κάνουμε αποδεκτή την κλοπή; Όχι. Άρα θέλω άλλη πιο ικανοποιητική απάντηση.
Αν κάποιος παρατηρήσει τους ρόλους που υπάρχουν σε ένα δημοτικό συμβούλιο θα μπορέσει να τους συνδέσει με διάφορους πρωταγωνιστές από ταινίες. Άλλες φόρες με τον “Bodygard”, άλλες με το “Το Ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο” πάντως από το “Η κόρη μου η Σοσιαλίστρια” απέχουμε πάρα πολύ. Από το “Μαύρο στον Μαυρογιαλούρο” δε, είμαστε στην αρχή του έργου. Ακόμα δεν έχουμε πάει στο χωριό να δούμε τους κατοίκους και το γεφύρι του. Κι όλα πάνε κατ’ ευχήν, στο μυαλό μας…
Και γιατί μπορεί να συνέβη αυτό;
Ίσως επειδή στους περισσότερους δήμους δεν υπάρχει πλειοψηφία στην παράταξη που έχει την διοίκηση του δήμου. Αν υπάρξει πιο δημοκρατικό καθεστώς δεν θα μπορέσει η διοικούσα αρχή να ελέγξει την πορεία; Ίσως. Ίσως και όχι. Άλλωστε όλοι έχουν τον ίδιο σκοπό. Να βελτιώσουν τον εκάστοτε Δήμο (ελπίζω).
Από την άλλη μπορεί να είναι και απλή έπαρση. Διαφορετικά, γιατί να φοβάσαι την πολυγνωμία και τις συνεργασίες; Πάντα κάτι καλό θα υπάρχει σε μια διαφορετική άποψη. Συνδυάστε την.
Βέβαια, ο πιο απαισιόδοξος από όλους θα πει “Γιατί ποτέ είχαμε ειλικρινή σεβασμό και δημοκρατία; Απλά δεν το είχαμε διαπιστώσει με τα ίδια μας τα μάτια.” Και θα διαφωνήσω. Αλλά επειδή αυτή είναι μεγάλη συζήτηση θα κλείσω με αυτό: Είτε είχαμε, είτε δεν είχαμε δημοκρατία εγώ οφείλω να παλέψω όσο μπορώ. Δυστυχώς όμως μοιάζει περισσότερο με πάλη, παρά με πρόοδο. Και αυτό είναι το πιο απογοητευτικό.
Αναρτήσεις
