του Δημήτρη Ευαγγελίδη *
Θα μπορούσε κανείς να πει πολλά, πάρα πολλά σε σχέση με το νομοσχέδιο για την εκπαίδευση που ψήφισε αυτές τις μέρες η Κυβέρνηση.
Όπως για παράδειγμα την προσπάθεια της κυρίας Υπουργού να βάλει ηλικιακό πλαφόν για την φοίτηση των μαθητών στα ΕΠΑΛ, γεγονός που θα πετούσε αυτόματα χιλιάδες μαθητές εκτός της τεχνικής δημόσιας εκπαίδευσης κάθε χρόνο. Ευτυχώς για την ώρα αυτό το πήρε πίσω.
«Κατάφερε» βέβαια το «Νομοσχέδιο Κεραμέως» να αυξήσει τον αριθμό των εξεταζόμενων μαθημάτων στο Γυμνάσιο από 4 σε 7 λες και οι μαθητές πρέπει και στον ύπνο τους ακόμη να δίνουν εξετάσεις.
«Κατάφερε» να επαναφέρει τη λεγόμενη «Τράπεζα Θεμάτων», μέτρο που την μοναδική χρονιά που εφαρμόστηκε το 2013-2014 εξαπλασίασε τους μεταξεταστέους, για αυτό και οι επόμενες κυβερνήσεις το απέσυραν άρον άρον.
«Κατάφερε» επίσης να επαναφέρει και τη «Διαγωγή κοσμία» στα σχολεία, λες και αυτό έλειπε από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Πίσω ολοταχώς στο παρελθόν δηλαδή. Και μαζί της επανέφερε και τις πολυήμερες αποβολές για τα παιδιά.
«Κατάφερε» και πολλά ακόμη το νομοσχέδιο, όπως για παράδειγμα τις τιμωρητικές διατάξεις που αφήνουν εκτός εργασίας χιλιάδες αναπληρωτές ή άλλες που με πρόφαση και προκάλυμμα την αξιολόγηση οδηγούν σε διαθεσιμότητες, πιθανόν και απολύσεις εκπαιδευτικών.
Θυμίζω, βέβαια, πως ένα από τα πρώτα που «έτρεξε» να κάνει η σημερινή Κυβέρνηση όταν ανέλαβε, ήταν να εξισώσει επαγγελματικά τα πτυχία κολεγίων αγνώστου προέλευσης και ποιότητας με αυτά των ισχυρών ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων.
Έτσι, όσοι έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη» ή γεμάτα πορτοφόλια, θα παίρνουν ένα χαρτί από κολέγια τύπου «Σκόιλ Ελικικού» στο εξωτερικό ή σε παραρτήματά τους εδώ, και μετά θα εξασφαλίζονται. Και άσε μετά τα λαϊκά νοικοκυριά και τους ανθρώπους του μόχθου να παλεύουν για να βγάλουν και από τη μύγα ξύγκι για να σπουδάσουν τα παιδιά τους, να τα μορφώσουν και να βρουν εργασία.
Δυστυχώς το μήνυμα που επίμονα, όλο αυτό το διάστημα, στέλνει η Κυβέρνηση προς τους πολίτες είναι πως τα αγαθά, οι τίτλοι, τα πτυχία δεν «κτώνται κόποις» και αξιοκρατικά αλλά με κριτήριο τη «δύναμη» του πορτοφολιού, τις γνωριμίες και το που μεγαλώνει ένα παιδί (π.χ. στην Εκάλη ή στη Δυτική Αθήνα;).
Διότι όταν φέρνεις ένα νομοσχέδιο που κάνει την εκπαίδευση πιο ακριβή για την οικογένεια, με περισσότερες εξετάσεις και άρα μεγαλύτερη εξάρτηση από την παραπαιδεία, που διογκώνει τους φραγμούς και τις ανισότητες εντός μαθητικής κοινότητας και εκπαιδευτικών, γιατί αυτά κάνει το «Νομοσχέδιο Κεραμέως», εσείς ποιος πιστεύετε ότι ευνοείται; Ο μαθητής από το Ίλιον και το Περιστέρι ή ο μαθητής του οποίου η οικογένεια έχει την οικονομική ευχέρεια να «ξεπεράσει» όλα τα παραπάνω εμπόδια με την «δύναμη» του πορτοφολιού;
Και, τέλος πάντων, μπορεί το Υπουργείο να μας εξηγήσει γιατί εν μέσω πανδημίας αυξάνει τον αριθμό των μαθητών ανά τμήμα από 22 σε 25 στα νηπιαγωγεία και τα δημοτικά; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Την παλεύουν καθόλου στο Υπουργείο; Έτσι θα προστατεύσουν τη δημόσια υγεία; Εκτός και αν τους ενδιαφέρει απλά να σχηματιστούν λιγότερα τμήματα, για να δουλέψουν λιγότεροι εκπαιδευτικοί. Αν είναι μόνο αυτό το κριτήριο, τότε ας βάλουν 50 και 80 μαθητές σε κάθε τμήμα. Έτσι θα «αποδώσει» ακόμη περισσότερο η αδιανόητη λογική τους.
Τέλος, εξαιρετικά αρνητικές εντυπώσεις έχει προκαλέσει το γεγονός ότι σε ολόκληρο το νομοσχέδιο, δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη, ούτε λέξη για την ακρίβεια, για την Ειδική Αγωγή, τους ΑμεΑ συμπολίτες μας, τους μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες ή ιδιαίτερες ανάγκες. Και αυτό είναι μεγάλη ντροπή.
* Ο Δημήτρης Ευαγγελίδης είναι ιστορικός, μέλος της Αλληλέγγυας Πόλης και της Πρωτοβάθμιας Σχολικής Επιτροπής του Δήμου Ιλίου, κάτοικος Ρίμινι.
Αναρτήσεις
