ILION NEWS: Απόψεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

3 Δεκέμβρη Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: ‘Ωρα για δράση και κοινωνική αφύπνιση

Και φέτος, στις 3 Δεκέμβρη, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

Όπως κάθε χρόνο. Και όπως κατ’ επανάληψη υπογραμμίζουν οι ανακοινώσεις διεθνών οργανισμών και φορέων «Η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση».

Ε λοιπόν έφτασε ο καιρός αυτή η αντιμετώπιση ν΄ αλλάξει. Φτάνει ως εδώ . Εμείς οι ανάπηροι του κόσμου ευχαριστούμε για τη συμπαράσταση και το ενδιαφέρον. Ήταν απαραίτητη η συμπαράσταση. Ήταν χρήσιμο και ευχάριστο το ενδιαφέρον. Αλλά με συμπαράσταση και ενδιαφέρον απλώς , μόνον ελάχιστα έχει αλλάξει η καθημερινότητά μας, η διαβίωσή μας, η μετακίνησή μας, η αποδοχή μας, η ένταξή μας, το σχολείο μας, οι Ανώτερες και Ανώτατες Σπουδές μας, η επαγγελματική μας εξέλιξη, η διαδραστική μας δυνατότητα, η συμμετοχή μας στα Κοινά, η ουσιαστική αξιοποίησή μας, το δικαίωμά μας να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε, να ερωτευόμαστε, να κάνουμε οικογένεια.

Η 3 Δεκέμβρη, δεν είναι «γιορτή». Δεν είναι μια Ημέρα Μνήμης. Εμείς, οι ανάπηροι του κόσμου, την έχουμε κάνει Ημέρα αγώνα, διεκδίκησης και κοινωνικής διαμαρτυρίας. Κι όταν νικήσουμε, τότε θα γίνει «Ημέρα Γιορτής και Μνήμης». Γιατί η αναπηρία θα έχει γίνει κατανοητή ως αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης και κοινωνίας, θεσμοθετημένη και αποδεκτή πραγματικότητα και πτυχής της ανθρώπινης ποικιλομορφίας. Γιατί οι ανάπηροι θα έχουμε γίνει ισότιμοι πολίτες, υποκείμενα δικαιωμάτων και όχι αντικείμενα οίκτου.

Η αναπηρία δεν έχει χρώμα , ούτε κόμμα.

Ξέρω ότι οι περισσότεροι έχουν κατανοήσει ότι είναι πλέον νομικά, πολιτικά και ηθικά παραδεκτό ότι η αναπηρία είναι υπόθεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αυτή η πραγματικότητα είναι υποχρέωση της Κοινωνίας Δικαίου να βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε πολιτικής. Και ότι κάθε προσπάθεια που οδηγεί στην επανεμφάνιση του φαινομένου του συμπονετικού συντηρητισμού και του κολακευτικού λαϊκισμού, πρέπει να αναχαιτιστεί. Διότι αυτό το φαινόμενο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μεταμφίεση της φιλανθρωπικής προσέγγισης, αφού μέσω αυτού ουσιαστικά αμφισβητείται η ανθρωποκεντρική προσέγγιση στα ζητήματα της αναπηρίας και υπονομεύεται ο ρόλος του κράτους ως εγγυητή των δικαιωμάτων των πολιτών.

Η αναπηρία δεν έχει χρώμα , ούτε κόμμα. Διαπερνά τη δράση, την κινητοποίηση και τις παρεμβάσεις προς την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, όλες τις αρχές, το σύνολο της κοινωνίας. Και ο πυρήνας του ιδεολογικού και πολιτικού στίγματος του Αναπηρικού Κινήματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, συνδέεται άρρηκτα με την άλλη θεμελιώδη αρχή του Αναπηρικού Κινήματος : «Τίποτα για τα άτομα με αναπηρία, χωρίς τα άτομα με αναπηρία». Γι’ αυτό και η διάσταση της αναπηρίας πρέπει να διαχέεται και να εντάσσεται σε όλες τις πολιτικές και σε όλα τα προγράμματα από τη σύλληψή τους.

Φέτος ας γίνει η αρχή ενός πανελλαδικού πανανθρώπινου αγώνα

Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναμένουν, επιδιώκουν και διεκδικούν να διαμορφωθούν πραγματικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις ανεμπόδιστης άσκησης των δικαιωμάτων τους, ανεξάρτητα από το βαθμό και το είδος της αναπηρίας τους, δεδομένου ότι υφίστανται έντονα την άνιση μεταχείριση και τον αποκλεισμό σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
Εμείς, τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, πάνω από το 10% του πληθυσμού της χώρας, και οι γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, βιώνουμε τη διάκριση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μεσούσης της τρομερής οικονομικής κρίσης , ζήσαμε ( και ζούμε ακόμα) σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Αντιμετωπίζουμε τη διαπόμπευσή μας από το φαινόμενο των «αναπήρων μαϊμού», το οποίο συντηρείται ως κατεξοχήν πελατειακό ζήτημα τουλάχιστον μια 20ετία από το πολιτικό σύστημα της χώρας.

Η φετινή 3η Δεκέμβρη, ας γίνει η αφορμή για την αρχή ενός πανελλαδικού πανανθρώπινου αγώνα για την προστασία της κοινωνικής αξιοπρέπειας όλων μας, μιας και σε λίγο αν συνεχιστεί αυτή η κατηφόρα, δεν ξέρω πόσοι ΔΕΝ θα ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες που καλούνται να πληρώσουν μια στημένη κρίση χωρίς να φταίνε.

Ήρθε η ώρα της μετάβασης στο αύριο, για να γίνει η Ελλάδα μια χώρα της ισότητας για όλους, για να σέβεται η Ελλάδα όλους τους πολίτες της και να τους εξασφαλίζει τη δυνατότητα να ασκήσουν ανεμπόδιστα τα δικαιώματά τους. Και δεν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.

Βαγγέλης Αυγουλάς
Δικηγόρος
Τακτικός Εκπρόσωπος στην Ελλάδα της Διεθνούς Οργάνωσης “VIEWS” για νέους με προβλήματα όρασης,
Πρόεδρος της Α.Μ.Κ.Ε. «Με Άλλα Μάτια».

Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019

Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών μας!

admin Απόψεις , Τοπικές Ειδήσεις

Άρθρο της Χριστίνα Ζιάκκα,

ταμίας Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 12ου Δημοτικού Σχολείου Ιλίου

Η περίπτωση της εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης στο 18ο Νηπιαγωγείο Ιλίου στη δυτική Αθήνα, είναι χαρακτηριστική για τo σοκ που ζουν αυτές τις μέρες εργαζόμενοι, γονείς και μικρά παιδιά -μαζί με δασκάλους και νηπιαγωγούς- σε εκείνες τις πόλεις και τις περιοχές της χώρας όπου τα προβλήματα ξεκίνησαν με το «καλημέρα».

Το οδυνηρό «πρώτο κουδούνι»…

Στο προαύλιο του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ιλίου -το οποίο και συνορεύει με το 18ο Νηπιαγωγείο- η μαγεία του πρώτου κουδουνιού την 11η Σεπτέμβρη έδωσε γρήγορα τη θέση της στην έκπληξη. Μέχρι και τα μέσα Ιούλη η δημοτική αρχή του Ν. Ζενέτου (ΠΑΣΟΚ -επανεκλεγείς για 4η θητεία) φραστικά δεσμευόταν πως 11 Σεπτέμβρη θα ήταν τοποθετημένες δύο λυόμενες αίθουσες με τουαλέτες και πλήρη εξοπλισμό σε ένα κομμάτι του προαυλίου του 12ου Δημοτικού, για να στεγάσουν τους καινούργιους μαθητές της δίχρονης προσχολικής αγωγής (σ.σ. το 18ο Νηπιαγωγείο λόγω έλλειψης χώρων ήταν αδύνατο να καλύψει τις ανάγκες).

Αντί για αυτό όμως, αμφότεροι ο διευθυντής του 12ου Δημοτικού και η προϊσταμένη του 18ου Νηπιαγωγείου, ενημέρωσαν πως είχαν λάβει εντολή ελάχιστες μέρες πριν να οργανώσουν τη στέγαση των νέων μαθητών της δίχρονης στο διπλανό κτίριο του Νηπιαγωγείου, και τη μετακόμιση των 34 μαθητών του τμήματος των Νηπίων στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού. Μουντή, με λειψό φυσικό φως, με παλιές και φθαρμένες λάμπες φθορίου στο ταβάνι, με τραπεζάκια και καρεκλάκια που συγκεντρώθηκαν από ‘δω και από κεί. Με ασάφεια ως προς το που ακριβώς θα προαυλίζονταν με ασφάλεια. Ενώ θα ‘πρεπε να χρησιμοποιούν τις έτσι κι αλλιώς λιγοστές και παλιές τουαλέτες (σ.σ. πρόχειρα μετασκευάστηκαν δύο από τις παλιές «τούρκικες» εγκαταστάσεις). Κι όλα αυτά σε ένα σχολείο 40 ετών με 320 μαθητές, με ταβάνια διαβρωμένα από την υγρασία και μόλις μια καθαρίστρια να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα…

Αστείες δικαιολογίες

Το εξωφρενικό ήταν πως ο εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής Γ. Λιόσης που ήταν παρών στον αγιασμό, όταν βρέθηκε υπό τη ριπή των ερωτήσεων των γονιών, δεν είχε τίποτα ουσιαστικό να πει. Το ίδιο και ο δήμαρχος όταν επιτόπου τον επισκέφτηκαν οι γονείς. Από το στόμα του δεν βγήκε συγκεκριμένη δέσμευση με επίσης συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για άμεση λύση. Θεώρησε αρκετό να πει ότι δεν είχαν άλλη επιλογή επειδή κατάπεσε ένας σχετικός διαγωνισμός –ο οποίος έτσι κι αλλιώς έγινε καθυστερημένα μέσα καλοκαιριού! Πρόκειται για αστείες δικαιολογίες!

Πως μπορείς να μένεις χωρίς άλλη επιλογή όταν ο Νόμος 4521/2018 που θεσμοθέτησε την δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση μετράει δύο χρόνια; Όταν επανακλέγεσαι 4η φορά και οφείλεις να γνωρίζεις πως το 18ο Νηπιαγωγείο δεν επαρκούσε ούτε για τις ανάγκες των περίπου 50 παιδιών που εξυπηρετούσε προ δίχρονης; Όταν οφείλεις να γνωρίζεις πως το 12ο Δημοτικό χρειάζεται σημαντικές υλικοτεχνικές παρεμβάσεις (σ.σ. για τις οποίες ο Σύλλογος Γονέων και ο Σύλλογος Διδασκόντων έχουν καταθέσει επίσημα στο δήμο κοινό υπόμνημα από τις 2/4/19);

Κι ακόμα ποιος στέρησε την επιλογή από τη δημοτική αρχή να ενημερώσει τους ίδιους τους γονείς και να καλέσει όλους τους εμπλεκόμενους (Συλλόγους Γονέων, Συλλόγους Διδασκόντων, τον Διευθυντή και την Προϊσταμένη, την τοπική ένωση δασκάλων «Δ. Γληνός» κτλ) με σκοπό να βρεθεί μια λύση με σεβασμό στις ανάγκες των μικρών παιδιών και στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας;

Η αλήθεια είναι πως στη ζυγαριά της δημοτικής αρχής Ιλίου κάποια πράγματα ζυγίζουν παραπάνω και κάποια παρακάτω… Αφού στο σάιτ και στη σελίδα του facebook του Δήμου δεν θα βρεθεί ούτε μια ανακοίνωση για την αξιολόγηση της κατάστασης στο 12ο Δημοτικό και το 18ο Νηπιαγωγείο ως πρόβλημα, αλλά σίγουρα θα βρει πολλές, παρά πολλές, ανακοινώσεις για το Πρώτο Φεστιβάλ Μπύρας που οργάνωσε αρχές Σεπτέμβρη, ή για τους αγιασμούς που παραβρέθηκε η Δημοτική Αρχή ή για τα εύρωστα οικονομικά του δήμου και το μεγάλο οικονομικό αποθεματικό (περίπου 6 εκ. ευρώ)…

Δεν είναι η εξαίρεση

Αλλά το πρόβλημα είναι ακόμα πιο βαθύ και πιο μεγάλο.

Η καθιέρωση της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης με το Ν4521/2018 ήταν ένα θετικό μέτρο για το οποίο πάλευε χρόνια η εκπαιδευτική κοινότητα. Η επέκταση της υποχρέωσης του κράτους να προσφέρει εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο σε όλα τα παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων ως τα δεκαπέντε τους, είναι ένα βήμα μπροστά. Γιατί το προηγούμενο σύστημα προσχολικής αγωγής μέσω δημοτικών σταθμών άφηνε δεκάδες χιλιάδες παιδιά εκτός, ενώ οι ιδιωτικοί σταθμοί συχνά ήταν απλησίαστοι οικονομικά. Ιδιαίτερα οι γονείς της μισθωτής εργασίας και των λαϊκών στρωμάτων είχαν δει με ανακούφιση τα νέα.

Όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κατακερματίσει εξαρχής την εφαρμογή σε 3 στάδια. Έτσι το Σχολικό έτος 2018-19 εφαρμόστηκε σε 184 δήμους (με αρκετά προβλήματα). Το 2019 -2020 έπρεπε να εφαρμοστεί σε επιπλέον 114 δήμους –αλλά οι 13 εξαιρέθηκαν με Κοινή Υπουργική Απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ στις 13 Αυγούστου. Εξαιρέθηκαν οι δήμοι Κομοτηνής, Παιανίας, Ραφήνας-Πικερμίου, Σαρωνικού, Μαραθώνα, Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Κηφισίας, Λυκόβρυσης-Πεύκης, Κεντρικής Κέρκυρας, Μαλεβιζίου, Κω, Ρόδου με την επίκληση έλλειψης υποδομών, κτηρίων κλπ. Και το Σχολικό έτος 2020 -2021 θα πρέπει να εφαρμοστεί στους 40 δήμους που απομένουν.

Τελικά από την εφαρμογή σε «δόσεις», περάσαμε στην εφαρμογή κατά το δοκούν. Ζούμε δηλαδή μια υποτιθέμενη καθολική δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, τη στιγμή που υπάρχουν δήμοι που εφαρμόζεται με προβλήματα, άλλοι που έπονται, άλλοι που δεν την θέλουν γιατί προτιμούν το παλιό σύστημα και τις χρηματοδοτήσεις ΕΣΠΑ που έπαιρναν, και τέλος αυτοί που εξαιρέθηκαν. Παρεμπιπτόντως στο παρά πέντε της σχολικής χρονιάς οι γονείς στους 13 δήμους που εξαιρέθηκαν έπρεπε να βρουν ιδιωτική σχολική στέγη με voucher (5.000 ευρώ κατά παιδί)[1], ενώ ήξεραν πως τα παιδιά τους θα φοιτούσαν στο δημόσιο Νηπιαγωγείο. Οι ιδιώτες σχολάρχες είναι οι μόνοι αληθινά κερδισμένοι και φυσικά ευγνώμονες στην κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Κανείς όμως δεν μπορεί να πεί πως πέφτει από τα σύννεφα. Στο πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, Ν4610/2019 στο άρθρο 220 της αιτιολογικής έκθεσης αναφερόταν συγκεκριμένα:

«Με την καθολική εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης και στους 325 Δήμους της χώρας, προκύπτουν αυξημένες ανάγκες στέγασης σε αίθουσες νηπιαγωγείου σε αρκετούς από αυτούς τους δήμους, οι οποίες υπολογίζονται σε 670 περίπου νέες αίθουσες διδασκαλίας»[2]

Η κοινή λογική λέει πως για 670 νέες αίθουσες απαιτείται γενναία χρηματοδότηση και μαζικοί διορισμοί, ώστε ο νέος θεσμός να μπει άμεσα και σωστά στις ράγες. Κι όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πριν και η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, κατέφυγαν σε κόλπα και αποκρουστικά πασαλείμματα.

Από καταγγελία σε καταγγελία

Αλλά όλα είναι ζήτημα πολιτικών προτεραιοτήτων. Στην κλίνη του Προκρούστη της κρίσης και των μνημονίων οι ανάγκες δεκάδων χιλιάδων παιδιών και των εργαζομένων γονιών τους πετσοκόβονται ανηλεώς.

Όπως καταγγέλλει, ανάμεσα σε άλλους, και ο Σύλλογος Δασκάλων «Γ. Σεφέρης» (Ν. Ιωνία, Ηράκλειο κτλ):

«Προσπαθούν να επιβάλουν τη λειτουργία τμημάτων ως παραρτήματα των υπαρχόντων νηπιαγωγείων σε αίθουσες εκδηλώσεων, τραπεζαρίες, σε χώρους υποδοχής των μαθητών, με συμπτύξεις τμημάτων, μετακινήσεις μαθητών σε άλλα σχολεία μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, με τοποθετήσεις προκάτ σε προαύλια σχολείων και άλλες τέτοιες πρόχειρες λύσεις, που από την πείρα μας δρομολογούνται να γίνουν μόνιμες».[3]

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ασύμβατες με τα δικαιώματα των παιδιών

Για μας από την άλλη, τους εργαζόμενους γονείς, τους δασκάλους και όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, η υπεράσπιση του ρόλου της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών μας! Γι’ αυτό και πρέπει να σταθούμε κόντρα στην όπως να ‘ναι εφαρμογή της δίχρονης. Και να παλέψουμε για:

Να δημιουργηθούν άμεσα όλες οι ασφαλείς αίθουσες σε σύγχρονα κτήρια, με αξιοπρεπείς συνθήκες υγιεινής, ασφάλειας και διατροφής των παιδιών με την πλήρη ευθύνη του κράτους.
Να περάσει η ευθύνη για την σχολική στέγη όλων των βαθμίδων σε έναν κεντρικό Δημόσιο φορέα.[4]
Να διοριστούν εκπαιδευτικοί, να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι. Και να στελεχωθούν τα νηπιαγωγεία με προσωπικό Ειδικής Αγωγής, Τμήματα Ένταξης, και Παράλληλη Στήριξη.
Να χρηματοδοτηθούν γενναία οι σχολικές επιτροπές από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες λειτουργίας των Νηπιαγωγείων χωρίς την επιβάρυνση των εργαζόμενων γονιών.
Κανένα τμήμα Νηπιαγωγείου ή δίχρονης με πάνω από 15 παιδιά ώστε να μπορεί να λειτουργήσει με αληθινά παιδαγωγικούς όρους.
Δραστική αύξηση των συνολικών δαπανών για την παιδεία. Τα δικαιώματα των παιδιών μας πάνω από τις τράπεζες και τους δανειστές.

[1] Στους 13 δήμους που αναστάλθηκε η εφαρμογή της δίχρονης θα εκδοθούν 3.500 voucher («εισιτήρια εισόδου») για όλα τα παιδιά από τεσσάρων χρονών που αναζητούν σχολική στέγη. Με εξασφαλισμένη την χρηματοδότηση ατομικά κατά παιδί θα απευθυνθούν σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς ή ιδιωτικά Νηπιαγωγεία. Το ποσό που θα «μασουλήσουν» όλοι αυτοί είναι 9.000.000 ευρώ (in.gr: «Voucher σε 3.500 προνήπια σε 13 δήμους – Ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής»)

[2] ipaidia.gr: «Είναι υπαρκτά ή πλασματικά τα προβλήματα στην εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικης προσχολικής εκπαίδευσης;»

[3] alfavita.gr: «ΣΕΠΕ «Γ. Σεφέρης»: Προβλήματα στη στέγαση των νηπίων στους δήμους μας»

[4] H κατάργηση του παλιού ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) ήταν απαίτηση των μνημονίων. Ετσι από το 2013 την θέση του πήρε η εταιρεία Κτιριακές Υποδομές ΑΕ (ΚτΥπ ΑΕ) ένας ενιαίος κρατικός κατασκευαστικός φορέας υπεύθυνος για όλες τις δημόσιες υποδομές (νοσοκομεία, σχολεία, δικαστήρια, σωφρονιστικά καταστήματα κ.α.), αλλά χωρίς χρηματοδοτήσεις… Ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση απέκτησε αυξημένο ρόλο στην σχολική στέγη: στον έλεγχο, τα λειτουργικά έξοδα, τις κτιριακές παρεμβάσεις κ.λ.π.

Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 19 Φεβρουαρίου 2019

Σχόλιο Γ.Σταματόπουλου για την αποχώρηση του Μπ.Καρπούζου από το ΚΙΝΑΛ

admin Απόψεις , Δημοτικές Παρατάξεις

Δήλωση-σχόλιο του δημοτικού συμβούλου Ιλίου με την Λαϊκή Συσπείρωση, Γιώργου Σταματόπουλου στο ILION-NEWS, με αφορμή την παραίτηση του Μπάμπη Καρπούζου από το ΚΙΝΑΛ και την έντονη φημολογία περί συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ:

«Μετά τον κ. Αυγουλά, τώρα και ο κ. Καρπούζος από το Ίλιον στον ΣΥΡΙΖΑ. Μήπως θα πάει και αυτός με τον κ. Κάβουρα για να συνεχιστεί η διεύρυνση προς το ΠΑΣΟΚ; Από "αριστερά" σε "αριστερά" το πάνε.»

Διαβάστε περισσότερα »

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

Μπάμπης Καούκης: Δημογραφικό ώρα μηδέν

admin Απόψεις , Δημοτικές Παρατάξεις

Η οικονομική κρίση που ταλανίζει την Ελλάδα από το 2010 έως σήμερα έφερε στην επιφάνεια και ένα άλλο πρόβλημα πολύ σοβαρό που είναι το δημογραφικό.

Μόνο το διάστημα 2011-2017 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά 355.000 ανθρώπους και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπισθεί με την υπευθυνότητα που απαιτείται για το «νούμερο 1» Εθνικό πρόβλημα, ο πληθυσμός της Ελλάδας, το 2050, θα αγγίζει τα 9 εκατομμύρια ανθρώπων.

Την περίοδο 2011-2016, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις κατά 115.479 άτομα. Η μικρή αύξηση των γεννήσεων (κατά 1.051 παιδιά), που καταγράφηκε το 2016 οφείλεται κατά 77% σε γεννήσεις από γυναίκες πρόσφυγες-παράτυπους μετανάστες, που ίσως δεν θα μείνουν στην Ελλάδα. Σε έξι χρόνια, δε, χάθηκαν πολύ περισσότερα άτομα από τις γεννήσεις ενός έτους. Έως το 2010, οι άνθρωποι που έρχονταν στην Ελλάδα ήταν περισσότεροι από εκείνους που την εγκατέλειπαν. Η εικόνα που παρουσιάζει σήμερα (2018) η χώρα, εκτός από την υπεροχή των θανάτων έναντι των γεννήσεων, οφείλεται στο φαινόμενο της «αρνητικής μετανάστευσης», γεγονός που έχει ως συνέπεια τη μείωση του ελληνικού πληθυσμού, κάθε χρόνο, σε απόλυτο αριθμό.

Επιπλέον την ίδια περίοδο 2011-2017 ο πληθυσμός ηλικίας 20-44 μειώθηκε κατά 680.000 διότι τα Ελληνόπουλα αυτά μετανάστευσαν στο εξωτερικό για μια καλύτερη τύχη με αποτέλεσμα και να λείπουν από τη χώρα, αλλά και θα δημιουργήσουν ή έχουν δημιουργήσει οικογένειες σε άλλα κράτη.

Δυστυχώς το δημογραφικό πρόβλημα θα επιδεινωθεί: Η εντυπωσιακή μείωση των γεννήσεων, η γήρανση του πληθυσμού και η εκτόξευση της αποδημίας θα καταλήξουν σε μεγάλη συρρίκνωση του πληθυσμού της χώρας μας και σε αύξηση της αναλογίας των ηλικιωμένων. Θα αυξάνεται ο πληθυσμός άνω των 65 ετών σε βάρος των ηλικιών 0-14 και θα μας κατακλύσουν οι πρόσφυγες και οι παράτυποι μετανάστες που η Κυβέρνηση τους βάφτισε νεοεισερχόμενο πληθυσμό, οι οποίοι γεννούν περισσότερο από τις Ελληνίδες και έτσι θα αλλάξουν την πληθυσμιακή κατανομή της χώρας και σε περιοχές όπου θα επικρατήσει έντονα το φαινόμενο του ισλαμισμού θα αποκτήσουν δικαιώματα εις βάρος των Ελλήνων.

Δυστυχώς ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος το είχε δει το πρόβλημα εδώ και πολλά χρόνια και για αυτό τότε σε περιοχές της Μακεδονίας και περισσότερο της Θράκης ενίσχυσε οικονομικά τις οικογένειες που ήθελαν και μπορούσαν να κάνουν τρία ή τέσσερα παιδιά.

Και η Κυβέρνηση Κ.Καραμανλή όταν ανέλαβε επανέφερε τα επιδόματα στις τρίτεκνες οικογένειες που είχε κόψει η Κυβέρνηση Σημίτη και διευκόλυνε τους τρίτεκνους και πολύτεκνους για άμεση μεταγραφή των παιδιών τους που σπούδαζαν στα ΤΕΙ και ΑΕΙ στο τόπο που έμεναν οι γονείς τους και αδασμολόγητα αυτοκίνητα για τους τρίτεκνους κ.α.

Αυτά όλα όμως μετά καταργήθηκαν, από την επόμενη Κυβέρνηση, ήρθε και η κρίση και το δημογραφικό πρόβλημα κτύπησε κόκκινο!!!

Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα είναι να έρθει μια κυβέρνηση που αγαπάει, σέβεται και ενδιαφέρεται πρωτίστως για τους Έλληνες να σταματήσει αυτή τη κατάρρευση, να αναδιοργανώσει την οικονομία, να δημιουργήσει ανάπτυξη και νέες θέσεις εργασίας, έτσι ώστε να μπορέσει με μια δέσμη γενναίων κινήτρων να ενισχύσει την γονιμότητα και τον περιορισμό της αποδημίας. Πρέπει, δε, για άλλη μια φορά να γίνει κατανοητό ότι η χρησιμοποίηση παράτυπων μεταναστών και προσφύγων για τη βελτίωση του δημογραφικού προβλήματος, μπορεί να οδηγήσει σε ΕΘΝΙΚΗ και δημογραφική αλλοίωση.

Μπάμπης Καούκης

Επικεφαλής Αξ/κής Αντιπολίτευσης Δήμου Ιλίου,

Γ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εφοριακών

Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 27 Οκτωβρίου 2018

Κώστας Κάβουρας: Η ΚΕΔΕ σε ρόλο “δούρειου ίππου” των εργολαβικών συμφερόντων

admin Απόψεις , Δημοτικές Παρατάξεις

Στον Μυστρά του Δήμου Σπάρτης πραγματοποίησε, στις 24-25 Οκτωβρίου 2018, η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδας το έκτακτο συνέδριό της, με θέμα τον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης Αποβλήτων και την εφαρμογή των Περιφερειακών Σχεδίων.

Ένα θέμα κρίσιμο, που δε φάνηκε να συγκινεί την πλειοψηφία των ανθρώπων της Αυτοδιοίκησης, όπως έδειξε η χαμηλή συμμετοχή. Τη στιγμή μάλιστα που οι παραγόμενες ποσότητες αποβλήτων παραμένουν σταθερές αντί να μειώνονται, που η ανάκτηση υλικών μέσω της ανακύκλωσης παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα και σε ακόμη χαμηλότερα βρίσκεται η κομποστοποίηση οργανικών υλικών. Και όλα αυτά με υπαρκτό τον κίνδυνο της επιβολής ακόμη μεγαλύτερων κυρώσεων στη χώρα μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση για αυτήν την χαώδη κατάσταση.

Και το χειρότερο απ’ όλα, είναι ότι τη στιγμή που έχουμε ένα εξαιρετικά σημαντικό περιβαλλοντικό, κοινωνικό και οικονομικό πρόβλημα που καλείται να αντιμετωπίσει η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η ΚΕΔΕ μένει σε μια εξόφθαλμη προσπάθεια του Προέδρου της, να εκφράσει τον διακαή του πόθο για ιδιωτικοποίηση της διαχείρισης των απορριμμάτων, μέσα από μία ακόμη “αυτάρεσκη” διοργάνωση.

Πως αλλιώς να αιτιολογήσει κανείς την παρουσίαση του ΣΔΙΤ για την Πελοπόννησο από την ίδια την εταιρία ΤΕΡΝΑ, κάνοντας το συλλογικό φορέα της Αυτοδιοίκησης Α’ βαθμού “πλασιέ” εργολαβιών και εργολάβων.

Σε μία συγκυρία που όλη η διεθνής συζήτηση και η σχετική επιστημονική βιβλιογραφία αναφέρεται στην ανάγκη μετατόπισης από το γραμμικό μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης που είχε μέχρι σήμερα στο κυκλικό και στο μηδενισμό των παραγόμενων αποβλήτων, ο κ. Πατούλης που εσχάτως διεκδικεί και την διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, από κοινού με τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, κ. Τατούλη, θέλησαν να “πλασάρουν” τα τρία φαραωνικά εργοστάσια μέσω ΣΔΙΤ στην Πελοπόννησο με τις ελάχιστες εγγυημένες ποσότητες.

Αν δηλαδή δεν παράγουμε όσα απόβλητα χρειάζονται, να πληρώνουμε επιπλέον για την ποσότητα που υπολείπεται, δημιουργώντας αντικίνητρα για την ανακύκλωση και φορτώνοντας τα επιπλέον βάρη στους πολίτες μέσω των ανταποδοτικών τελών.

Ο κ. Πατούλης σε αυτό το συνέδριο μας θύμισε τη βαθιά του εκτίμηση προς το μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο, υπερθεματίζοντας υπέρ της λύση των ΣΔΙΤ, αποκαλύπτοντας έτσι και το σχέδιο του για την Αττική. Διάνθισε μάλιστα αυτή την επιχειρηματολογία με την αποποίηση ευθυνών του Α’ βαθμού Αυτοδιοίκησης για την μη υλοποίηση των τεθέντων στόχων.

Στην πραγματικότητα, η σύγκρουση που βρίσκεται σε εξέλιξη στον χώρο της Αυτοδιοίκησης αφορά το ποιος τομέας θα έχει τον έλεγχο στη διαχείριση των απορριμμάτων και ποιος τελικά θα καρπώνεται τον παραγόμενο πλούτο από αυτά: ο δημόσιος ή ο ιδιωτικός.

Κανείς δεν παραγνωρίζει τις γραφειοκρατικές δυσκολίες που παρουσιάζονται, αλλά η μέχρι τώρα ανεπάρκεια των δήμων να υλοποιήσουν τους εθνικούς στόχους που οι ίδιοι έχουν εξειδικεύσει στα τοπικά σχέδια είναι εξόφθαλμη. Το ίδιο και η αδυναμία απορρόφησης των σχετικών κονδυλίων – άνω του 1 δις ευρώ – για τη δημιουργία όλων των απαραίτητων υποδομών, απόκτηση κατάλληλων μέσων, εκπόνηση προγραμμάτων κ.α.

Η διασφάλιση, λοιπόν, του δημόσιου χαρακτήρα της διαχείρισης των απορριμάτων είναι επιβεβλημένη. Το ίδιο και η άμεση μετάβαση σε ένα αποκεντρωμένο μοντέλο που θα λειτουργεί στη βάση των αρχών της εγγύτητας, θα στηρίζεται στην πρόληψη, που θα είναι σε θέση να πιάνει τους ενωσιακούς στόχους, ελαχιστοποιώντας τις ποσότητες που πηγαίνουν προς ταφή.

Για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι χρειάζεται δουλειά, αποφασιστικότητα και κυρίως αποτελεσματικότητα. Κι αυτό γιατί οποιαδήποτε αδυναμία, γίνεται πεδίο εκμετάλλευσης από τους “δούρειους ίππους” των εργολαβικών συμφερόντων, που παραφυλάνε να γυρίσουν τη χώρα μας χρόνια πίσω.

* Ο Κώστας Κάβουρας είναι οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος Ιλίου και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Αλληλέγγυα Πόλη».

Διαβάστε περισσότερα »

Δευτέρα 22 Οκτωβρίου 2018

Μπ. Καούκης: Αριστερά εγκλήματα σε βάρος των επενδύσεων

admin Απόψεις , Δημοτικές Παρατάξεις

Άρθρο του Μπάμπη Καούκη*

Το δυστύχημα της χώρας μας να το κυβερνούν οι γιαλατζή αριστεροί με συνεταιράκια τους γιαλατζή ψευτοπατριώτες δεξιούς συνεχίζεται!

Η φορομπηχτική πολιτική τους συνεχίζεται χωρίς σχέδιο και όραμα ναρκοθετώντας την επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Η παραγωγική βάση της οικονομίας συνεχίζει να σέρνεται και η Ελλάδα εξακολουθεί να παραμένει στην τελευταία θέση παγκοσμίως στις επενδύσεις.

Δεν πρέπει με τίποτα να ξεχάσουμε το μεγάλο οικονομικό έγκλημα που διέπραξε το ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2015 με τη περήφανη διαπραγμάτευση τη στιγμή που ήξεραν τα πάντα για την Ελληνική οικονομία. Άλλοθι για αυτούς δεν υπάρχει κανένα.

Οδήγησαν τότε την χώρα σε ένα αχρείαστο δανεισμό 86 δις ευρώ, εκροή καταθέσεων 36 δις ευρώ, 36,8 δις ευρώ απώλειες μέσω της εξαΰλωσης της αξίας των τραπεζικών μετοχών, πρόσθετα μέτρα 14,5 δις ευρώ, διαφυγόν ΑΕΠ 14 δις ευρώ για την τριετία 2015-2017 και απώλεια 9-10 δις ευρώ από τα κέρδη των κεντρικών τραπεζών επί των ελληνικών ομολόγων. Συνολικά η απώλεια αγγίζει τα 200 δις ευρώ. Τόσα μας κόστισαν οι χοροί με τα νταούλια στη πλατεία Κλαυθμώνος και οι σεξιστικές εκφράσεις και μαγκιές του Καμμένου.

Και στη συνέχεια για να καλύψουν αυτή τη ζημιά έναντι του Ελληνικού Λαού υπερφορολογήσαν και φτωχοποίησαν την μεσαία τάξη, δηλητηριάζοντας ταυτόχρονα το επενδυτικό κλίμα απωθώντας και το τελευταίο εθελοντή επενδυτή.

Ποιος λοιπόν θα επενδύσει σήμερα έχοντας εμπιστοσύνη σε αυτούς;

Αυτή η συγκυβέρνηση έφτασε στο τέρμα της! Εάν αγαπούν έστω και λίγο τη πατρίδα τους και τους Έλληνες πρέπει να φύγουν και να οδηγήσουν τη χώρα σε εκλογές άμεσα, γιατί όταν στη χώρα επικρατούν η αναξιοπιστία, η ανευθυνότητα, η ατολμία, η πολυγλωσία και ένα παρατεταμένο εκλογικό κλίμα δεν υπάρχει περίπτωση να μας εμπιστευτεί κανένας από τους διεθνείς επενδυτές γιατί απλά δεν έχουμε πρόσωπο….

* Μπάμπης Καούκης

Επικεφαλής Αξ/Κής Αντιπολίτευσης Δήμου Ιλίου

Γ.Σ. Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εφοριακών

Διαβάστε περισσότερα »

Σάββατο 6 Οκτωβρίου 2018

Σημειολογική «Αναγνωσιμότητα» ή Πολιτικός Δονκιχωτισμός;

admin Απόψεις ,

Της Σεβαστής Στρογγυλού, Φιλόλογος – Ιστορικός

Ορμώμενη εκ της ξενοφώντειας σημειολογίας (παραχάραξη του ονόματος του Ξενοφώντα για δήλωση του κυκλώνα), επιδίδομαι σε μία ονοματολογική περιπλάνηση.

[Ο Ξενοφών (όπως και ο Ζορμπάς, φωτ. κάτω) επιλέχθηκε για την ονομασία ενός τυφώνα, μέσω μιας απλουστευμένης εκδοχής που εκλαμβάνει μία ιδιότητα του Ξενοφώντα (αυτήν του στρατηγού: Κύρου Ανάβασις- Κάθοδος των Μυρίων) ως κυρίαρχη, αγνοώντας την βασική ιδιότητα του, ως μεγάλου ιστορικού της Αρχαιότητας].

Αν οι αρχαίοι ήξεραν με ποιο τρόπο θα χρησιμοποιούνταν το όνομά τους πιθανά να μην ήθελαν να είναι και τόσο αναγνωρίσιμοι (μία λέξη του καιρού μας που θεωρείται βασικό συστατικό κοινωνικής ανέλιξης).

Έτσι ο μεγάλος ποιητής μας, ο Όμηρος, δε νομίζω να ευαρεστείτο, όταν το όνομα του ταυτίζεται με τους ομηρικούς, πολλές φορές συζυγικούς , καυγάδες, προκειμένου να δηλωθεί μία διαφωνία που κρατάει χρόνια… Αυτό οφείλεται στη ρήξη ανάμεσα στους ομηριστές και τους αντιπάλους τους γύρω από την ταυτότητα των ομηρικών επών, ως δημιουργημάτων ενός ή πολλών προσώπων. Η Αφροδίτη, επίσης θα χαιρόταν ιδιαίτερα για τα αφροδισιακά της ελιξίρια, θα μεμφόταν όμως τη διάθεση του νονού των αφροδισιακών νοσημάτων. Ο Ερμής επίσης θα περηφανευόταν για την επιβίωση του στα ταχυδρομεία της Ελλάδας, θα αποδοκίμαζε όμως την τάση μας να γινόμαστε έρμαια των παθών και των δυνατών. Όσο για το Διόνυσο, όχι κι ότι έχαιρε ιδιαίτερης εκτίμησης και στην Αρχαιότητα, δεν θα του άρεσε όμως το όνομά του να ταυτίζεται με τον διονυσιασμό-αλκοολισμό, λες και ,για να αφήσει κάποιος ελεύθερα τα ένστικτά του, χρειάζεται να είναι πάντα υπό την επήρεια οινοπνεύματος.

Ο τόσο προσφιλής για την αρχιτεκτονική Δαίδαλος με τις χωροταξικές του επιλύσεις, δεν ξέρω αν ένιωθε χαρά για τις δαιδαλώδεις περιπλανήσεις, ούτε η Σίβυλλα για τις σιβυλλικές απαντήσεις, ο Οδυσσέας όμως πολύ θα περηφανευόταν για τη σύνδεση του ονόματος του με τα ατέρμονα-οδυσσειακά- ταξίδια και τις περιπέτειες παρά το γεγονός ότι για παραπλάνηση του Πολύφημου χρησιμοποίησε το όνομα Ούτις=ο Κανένας. Ίαση πάντα θα προσέφερε ο Ιπποκράτης ες αεί και ο Ιππόδαμος θα μνημονεύεται πάντα ως ο εγκέφαλος της πολεοδομίας του Πειραιά, έστω κι αν τον έχωσαν σε μία αγορά (γιουσουρούμ).

Ο Αρίσταρχος θα νιώθει πάντα αδικημένος καθώς τη δόξα του ηλιοκεντρικού συστήματος του την έκλεψε ο Κοπέρνικος και ο Πυθαγόρας θα καυχιόταν τόσο για το θεώρημά του, όσο και για το πανεπιστημιακό του άσυλο στη Σάμο. Το γινόμενο θα αποκτά πάντα άλλη διάσταση με τον επιθετικό προσδιορισμό καρτεσιανό, ενώ ο Ευκλείδης έχει παγιώσει τη σχέση του με τη γεωμετρία. Η δόξα του Κολόμβου θα περιορίζεται στην Κολομβία, ενώ ο Βεσπούκι, πατώντας στου Κολόμβου την ανακάλυψη θα δώσει το μικρό του όνομα στην Αμερική (Αμέρικο).

Ο Δράκων θα εκθείαζε την επιβίωση των δρακόντειων –σκληρών- μέτρων του στους νομοθέτες του σήμερα και ο Σωκράτης, αν και ταπεινός, θα έπαιρνε τη μικρή του εκδίκηση από τη γυναίκα του Ξανθίππη, καθώς θα αναβίωνε τα σωκρατικά του=διαλεκτικά επιχειρήματα, έναντι του κόπανου της γυναίκας του ως μέσου πειθούς. Σίγουρα θα έπαιρνε θάρρος από το γεγονός ότι το όνομα του συνδέεται με φιλοσοφικό μεταίχμιο (προσωκρατικοί και μετασωκρατικοί φιλόσοφοι). Ο Πλάτων δεν ξέρω αν συμβιβαζόταν με το γεγονός της ταύτισης του ονόματός του με τον Πλατωνικό έρωτα, εκτός αν σκεφτόταν να κλειστεί σε μοναστήρι, θα προβληματιζόταν δε για τους νεοπλατωνικούς, καθώς υποκρύπτεται μίας μορφής αμφισβήτηση στη θεωρία του και υπόνοια μομφής στη συντηρητικότητα του. Όσο για τον Αριστοτέλη, μάλλον θα δυσαρεστούνταν για τη συσχέτιση του με την αυθεντία κατά το μεσαίωνα και την αριστοτελική εξειδίκευση.

Ο Σολομών θα έγραφε νέα ιστορία με τις σολομώντειες λύσεις του, ενώ καθόλου δε θα του άρεσε η σολομωνική, καθώς θα τον ταύτιζε με την ακατάσχετη φλυαρία. Η ψυχή του Μαθουσάλα θα αναγάλλιαζε, καθώς εκτός της μακροβιότητα θα κέρδιζε και την αιωνιότητα, ενώ ο Μαικήνας δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί ότι θα έδινε το όνομα του στους απανταχού χορηγούς και προστάτες του πολιτισμού. Όσο για το φίλο μας τον Λούκουλλο, δεν θα μπορούσε ποτέ να διανοηθεί ότι γενιές φτωχών θα οραματίζονταν λουκούλλεια γεύματα προς ευαρέσκεια των διαιτολόγων κάθε εποχής.

Οι θρησκευτικοί μας ταγοί, θα διατυμπάνιζαν την διαχρονική τους επιβίωση. Παπισμός, Καλβινισμός, Λουθηρανισμός, Μωαμεθανισμός, Κομφουκιανισμός. Όπου γης και ένα τάγμα δογματικό ή αιρετικό, με κυρίαρχη τη μεσσιανική αντίληψη και τη δόξα του αρχηγού-ιδρυτή.

Κάνοντας ένα άλμα χωροχρονικό, θα ήθελα να δω τον Παλαμά να κομπάζει καθώς οι σύγχρονοι και οι επίγονοί του προσπαθούσαν να συγκαταλέξουν τα έργα σε παλαμικάκαι μη, ενώ τον Σολωμό να οριοθετεί την πριν και τη μετά απ’ αυτόν ποίηση (προσολωμική και μετασολωμική). Όσο για τον καινοτόμο Καβάφη, πιθανόν να μην είναι και τόσο ευχαριστημένος για τη σύνδεση του ονόματος του με την ειρωνεία (καβαφική) και την αποκάλυψη των ψυχόρμητων του αντιδράσεων.

Σε ηγετικό πλαίσιο, ο Μακιαβέλι θα αναδομούσε ξανά τον ηγεμονισμό-μακιαβελισμό, ο Νίτσε θα ανάπλαθε τον νιτσεϊκό υπεράνθρωπο, δίνοντας τη δυνατότητα στον παρανοϊκό Χίτλερ να παραλλάξει την θεωρία του, προσαρμόζοντας την στη θεωρία της ανωτερότητας της φυλής του. Σίγουρα, ο Αδόλφος θα είχε ένα κίνητρο να επιστρέψει στην επάνω ζωή βλέποντας να πολλαπλασιάζονται οι χιτλερικές τακτικές στον πλανήτη, ενεργοποιώντας τις γκαιμπελικές-προπαγανδιστικές ενέργειες του συνεργάτη του Γκαίμπελς.

Ο Μακάρθι θα συνέχιζε τις κατασκοπευτικές ενέργειες και τις διώξεις σε αντιφρονούντες (μακαρθισμός). Ο Στάλιν, από την άλλη θα ανασταίνονταν από σκληροπυρηνικές- σταλινικές συμπεριφορές , ο Τρότσκι θα αναθαρρούσε από την ύπαρξη τροτσκικών κομμάτων και ο Μάο θα χαιρόταν για την επιβίωση των μαοϊκού τύπου τακτικών στην κυριαρχία της Κίνας. Ο Μαρξ επίσης θα έβρισκε πάντα τον τρόπο να διεισδύσει στις αντιλήψεις μας και στη μεθοδολογία της επιστήμης ως πρότυπο –μαρξιστικό– και ο Λένιν στις λενινιστικές πολιτικές πρακτικές και θεωρίες. Ο Χίτσκοκ, κινηματογραφικά, θα χαιρόταν για την ατμοσφαιρική διάσταση και την επικράτηση του προσωνύμιου χιτσκοκική σε κάθε ταινία τρόμου.

Ο Φρόϋντ, θα ξαφνιαζόταν από την ψυχαναλυτική του δύναμη και χρονική εμβέλεια καθώς και τη μετωνυμία ψυχολογικό=φροϋδικό και θα έχαιρε ιδιαίτερα ως μάναντζερ του Οιδίποδα καθώς θα τον συνέδεε με το ομώνυμο σύνδρομο(οιδιπόδειο).

Από την άλλη, ο Φρόυντ και οι επίγονοί του, θα είχε αρκετή δουλειά σήμερα για να ανεύρει τους λόγους για τους οποίους οι σημερινοί πολιτικοί, και όχι μόνο, αναζητούν πρόσωπα του παρελθόντος για να αιτιολογήσουν τις επιλογές τους.

Ο νεκρός δεδικαίωται ή γίνεται μία ιδιότυπη μορφή βεβήλωσης με στόχο την απομυθοποίηση ή την υπερεξιδανίκευση ενός όψιμου δονκιχωτισμού; Ίδωμεν!

Διαβάστε περισσότερα »

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2018

Κ.Κάβουρας: Η πρόταση – ΕΝΦΙΑλτης του Μητσοτάκη ισοπεδώνει τη λειτουργία των δήμων

admin Απόψεις , Δημοτικές Παρατάξεις

Ο οπαδός των κοινωνικών ανισοτήτων, κ. Μητσοτάκης, ο οποίος ευθαρσώς έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι «δεν τρέφει αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες γιατί κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση», προτείνει την περιστολή της τακτικής χρηματοδότησης και την αντικατάστασή της με την είσπραξη του ΕΝΦΙΑ από τους δήμους.

Δε θα σταθούμε καθόλου στο γεγονός ότι ένα τέτοιο μέτρο θα ισοδυναμούσε με απώλεια για τους δήμους της τάξης του 1 δις ευρώ ετησίως, ούτε στο γεγονός ότι η πρόταση που φέρνει ο κ. Μητσοτάκης είχε διατυπωθεί και στο πρώτο Μνημόνιο από το ΔΝΤ ως μέτρο περικοπής των δημοσίων δαπανών. Ακόμη κι ένας πρωτοετής φοιτητής οικονομικών, όμως, μπορεί να αντιληφθεί τα καταστροφικά αποτελέσματα του μέτρου που εξήγγειλε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην 83η ΔΕΘ:

Το ύψος του ΕΝΦΙΑ και άρα τα έσοδα από αυτόν εξαρτώνται από τις αντικειμενικές αξίες και την πυκνότητα της οικιστικής δόμησης. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι πλούσιοι δήμοι με υψηλό βιοτικό επίπεδο, υψηλής ποιότητας υποδομές και υπηρεσίες, που έχουν υψηλές αντικειμενικές αξίες θα έχουν αυξημένα έσοδα από τον ΕΝΦΙΑ. Από την άλλη, οι φτωχοί δήμοι με χαμηλές αντικειμενικές αξίες που έχουν μεγάλες ανάγκες, λόγω του χαμηλού βιοτικού επιπέδου, της χαμηλής ποιότητας υποδομές και υπηρεσίες, θα έχουν μειωμένα έσοδα σε σύγκριση με τους πλούσιους. Επιπλέον, δήμοι με υψηλή οικιστική πυκνότητα, θα ωφεληθούν πολύ περισσότερο συγκριτικά με άλλους μειονεκτικούς δήμους, όπως ορεινούς ή νησιωτικούς που έχουν πολύ μεγάλες ανάγκες για την λειτουργία τους εξαιτίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών τους.

Άρα, ο κ. Μητσοτάκης, τι μας προτείνει;

Οι πλούσιοι δήμοι να γίνουν πλουσιότεροι, καθώς θα έχουν αυξημένα έσοδα για να αξιοποιήσουν στο δήμο τους, παρέχοντας ακόμη πιο υψηλές υπηρεσίες, ενώ οι φτωχοί δήμοι να γίνουν φτωχότεροι, εξαιτίας των χαμηλών εσόδων τους και να αναγκαστούν είτε να συρρικνώσουν τις υπηρεσίες που παρέχουν στους δημότες, είτε να εκχωρήσουν βασικές λειτουργίες τους στα ιδιωτικά συμφέροντα σε μια λογική πλήρους ανταποδοτικότητας.

Η πρόταση αυτή μάλιστα έρχεται τη στιγμή που με τον «Κλεισθένη Ι», έχουν ήδη θεσπιστεί νέα κριτήρια κατανομής των Κεντρικών Αυτοτελών Πόρων, που διαμορφώνουν επιτέλους όρους δικαιοσύνης στη χρηματοδότηση των Δήμων καθώς λαμβάνουν υπ’ όψη τη νησιωτικότητα, την ορεινότητα, τις υποδομές, το τοπικό ΑΕΠ, την τοπική ανεργία κ.α.

Γίνεται λοιπόν σαφές, ότι στην χώρα μας συγκρούονται δύο διακριτά μοντέλα: Από τη μία, μια Τοπική Αυτοδιοίκηση με ενισχυμένη και δίκαιη χρηματοδότηση μέσω των ΚΑΠ, τα προγράμματα Φιλόδημος και ΑΚΣΙΑ, αλλά και μόνιμες θέσεις εργασίας κι από την άλλη, μια Τοπική Αυτοδιοίκηση αποδυναμωμένη, με πενιχρούς πόρους και μειωμένο προσωπικό, που εξαναγκάζεται να υπολειτουργήσει, εκχωρώντας τις βασικές της αρμοδιότητες στα ιδιωτικά συμφέροντα.

* Ο Κώστας Κάβουρας είναι οικονομολόγος, δημοτικός σύμβουλος Ιλίου και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης «Αλληλέγγυα Πόλη».

Διαβάστε περισσότερα »

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

3 Δεκέμβρη Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: ‘Ωρα για δράση και κοινωνική αφύπνιση