Στην αρχή πέρασαν νόμο που εξισώνει τα πτυχία των δημόσιων πανεπιστημίων με αυτά των ιδιωτικών κολεγίων. Έτσι, ο τάδε που έχει «μπάρμπα στην Κορώνη» και «γεμάτο πορτοφόλι» θα τελειώνει κάποιο ιδιωτικό κολέγιο τύπου «Σχολή Σκοιλ Ελικικού» - για να θυμηθούμε και την πρόσφατη παρωδία με την τηλεκατάρτιση - και μετά θα μπορεί να μπαίνει στις τάξεις και να κάνει μάθημα στα παιδιά μας.

Στη συνέχεια αποφάσισαν πως εν έτει 2020 και εν μέσω πανδημίας αυτό που λείπει από το δημόσιο σχολείο είναι να αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη από 22 σε 26. Είναι σαν να λες «λαμβάνω μέτρα για να αντιμετωπίσω τις προκλήσεις του μέλλοντος, γυρνώντας πίσω στο 1960». Χώρια από τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς που θα απολυθούν με αυτό το μέτρο.

Μετά, ξαφνικά, η Υπουργός «εντόπισε» το πρόβλημα της εκπαίδευσης στη χώρα στα Επαγγελματικά Λύκεια. Έβαλε ανώτατο όριο έγγραφης σε αυτά τα 17 έτη, αποκλείοντας έτσι χιλιάδες μαθητές ανά έτος από τα δημόσια σχολεία και την τεχνική, επαγγελματική εκπαίδευση.

Και το έκανε αυτό - λέει η Υπουργός - «για να αντιμετωπίσει τα φαινόμενα ενδοσχολικής βίας μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων μαθητών». Καταλαβαίνει η κα Υπουργός ότι με τέτοια γελοία επιχειρήματα δεν μπορεί να πείσει κανέναν; Στο χωριό μου πάντως όλο αυτό θα το ονόμαζαν - χωρίς δεύτερη σκέψη - «στέλνω πελατεία στα ιδιωτικά ΙΕΚ».

Τώρα, η κα Υπουργός κατέθεσε τροπολογία που επιτρέπει τις κάμερες μέσα στις τάξεις στο όνομα δήθεν της αντιμετώπισης των προκλήσεων της πανδημίας. Κάμερες στα σχολεία χωρίς καμιά δικλείδα ασφαλείας. Λες και μαθητές και εκπαιδευτικοί συμμετέχουν στο Big Brother ή σε κάποιο άλλο reality show.

Αλήθεια η κα Υπουργός άλλη δουλειά εκτός από το να υπονομεύει το δημόσιο σχολείο δεν έχει; 

Την ερχόμενη Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου 2019, οι οικονομολόγοι όλης της χώρας καλούνται να συμμετάσχουν στις εκλογές για το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας (ΟΕΕ) και συγκεκριμένα για την ανάδειξη των μελών της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων (ΣτΑ) και των μελών των τοπικών διοικήσεων των Περιφερειακών Τμημάτων.

Το ΟΕΕ ως ο επιστημονικός φορέας των οικονομολόγων αποτελεί τον θεσμοθετημένο χώρο διαλόγου και παραγωγής επιστημονικής γνώσης στον οποίο συμμετέχουν όλοι οι οικονομολόγοι με μοναδικό κριτήριο τις σπουδές τους στην Οικονομική Επιστήμη, ανεξάρτητα από την επαγγελματική τους ιδιότητα.

Ωστόσο, σε μια εποχή που η οικονομία βρέθηκε στο επίκεντρο κάθε δημόσιας συζήτησης, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, όπου θα έλεγε κανείς ότι το ΟΕΕ θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ανάλυσης των οικονομικών θεμάτων και ανάπτυξης της οικονομικής σκέψης, είναι φανερό ότι αδυνατεί να παίξει τον κρίσιμο ρόλο του ως σύμβουλος της Πολιτείας.

Επιλέγει να σιωπά αντί να παράγει γνώση, αντί να προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις στα σύνθετα προβλήματα οικονομικής φύσης που αντιμετωπίζει η χώρα.

Δεν αρθρώνει, ούτε κατ’ ελάχιστο, ρεαλιστικές θέσεις και προτάσεις για την οικονομία, την παραγωγική ανασυγκρότηση, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, την αντιμετώπιση σημαντικών οικονομικών προβλημάτων όπως είναι το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο. Αρκείται μόνο σε επιφανειακού χαρακτήρα ανακοινώσεις του Προέδρου του που εξυπηρετούν αποκλειστικά την προσωπική του ανέλιξη στον κομματικό του φορέα.

Επιπλέον, το ΟΕΕ εξαιτίας μιας άτολμης διοίκησης, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, απουσιάζει από όλες τις μεγάλες διεκδικήσεις των εργαζομένων του κλάδου (λογιστές, φοροτέχνες, μελετητές, εκπαιδευτικοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι) και παραμένει στη σκιά των εξελίξεων τη στιγμή  που υπάρχουν σημαντικά ζητήματα που ταλανίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα του κλάδου όπως η υποβάθμιση των πτυχίων.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο φορέας παραμένει απαξιωμένος από την πλειοψηφία των επιστημόνων του κλάδου, ανίκανος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των χιλιάδων μελών του. Η μεγάλη αποχή που καταγράφεται σταθερά τα τελευταία χρόνια σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες του φορέα επιβεβαιώνουν αυτή την κατάσταση. Με την ευθύνη να βαραίνει τις μέχρι σήμερα διοικήσεις του, το ΟΕΕ παραμένει ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός, χαμηλού κύρους, που εξαντλεί τη δράση του στην έκδοση αδειών για το επάγγελμα του λογιστή-φοροτέχνη και την παραγωγή ελάχιστων επιμορφωτικών σεμιναρίων. Παραμένει ένας φορέας – πεδίο ρηχής αυτοπροβολής και στείρου παραγοντισμού για την ανάδειξη προσώπων και πολιτικών στρατηγικών.

Έχει έρθει η στιγμή να εργαστούμε για την επαναφορά του ΟΕΕ στον ιδρυτικό του ρόλο ως σύμβουλος της Πολιτείας, την αναβάθμισή του στα μάτια των συναδέλφων οικονομολόγων και να δημιουργήσουμε ένα φορέα ικανό να υπερασπιστεί τα επαγγελματικά δικαιώματα, το μέλλον και την επιστημονική τους υπόσταση που βάλλονται καθημερινά. Μέσα από την αναβάθμιση του ερευνητικού και εκπαιδευτικού του χαρακτήρα σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια να δημιουργήσουμε έναν φορέα κοινωνικά χρήσιμο. Έναν φορέα όπου η νέα γενιά οικονομολόγων θα έχει ρόλο πρωταγωνιστή, όχι παρατηρητή.

Για να γίνει αυτό εφικτό, το ΟΕΕ πρέπει να καταστεί γνήσιος εκφραστής των προοδευτικών απόψεων της οικονομικής σκέψης, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες απόψεις στις οποίες παραμένει αγκυλωμένη η σημερινή διοίκησή του. Για το σκοπό αυτό, οικονομολόγοι από όλη την Ελλάδα, με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και συνδικαλιστικές διαδρομές, συγκροτήσαμε την παράταξη «Προοδευτικοί Οικονομολόγοι» και διεκδικούμε την ανατροπή των συσχετισμών ώστε να καταστεί το ΟΕΕ ένας φορέας προοδευτικής επιστημονικής και επαγγελματικής έκφρασης των οικονομολόγων. Σε αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανένας και καμία.

* Ο Κώστας Κάβουρας είναι επικεφαλής της δημοτικής κίνησης Αλληλέγγυα Πόλη, οικονομολόγος και υποψήφιος για την Συνέλευση των Αντιπροσώπων στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας με την παράταξη «Προοδευτικοί Οικονομολόγοι».