Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Απόψεις. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2020

Χρ. Στεργίου: Μερικά ερωτήματα με αφορμή την επαναλειτουργία του Κολυμβητηρίου του Δήμου Ιλίου

Τον δημόσιο προβληματισμό του εκφράζει ο συνδημότης και πρώην κολυμβητής, Χρήστος Στεργίου, μέσω ανάρτησής του -την οποία κοινοποιεί και στο ilion-news.gr-, με αφορμή την επαναλειτουργία του Κολυμβητηρίου του Δήμου Ιλίου.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

«Κάνω αυτή την ανάρτηση για να προβληματίσω λίγο τους δημότες αλλά και την ηγεσία του Δήμου Ιλίου καθώς πέρυσι πριν τις εκλογές εγκαινιάστηκε το κλειστό κολυμβητήριο (στο οποίο πήγαινα από το 1996 έως το 2010). έκλεισε για κάποια χρόνια και στα εγκαίνια είπαν ότι το Σεπτέμβριο θα λειτουργήσει κανονικά.. μετά φήμες έλεγαν ότι τον Οκτώβριο θα είναι έτοιμο. Ούτε τον Οκτώβριο ήταν έτοιμο. 

Αυτή η καθυστέρηση έκανε τους γονείς όπως και μένα να γράψουμε τα παιδιά σε άλλο κολυμβητήριο, συγκεκριμένα στο κολυμβητήριο Άνω Λιοσίων. 

Αυτό σημαίνει ότι εκτός από πολύ περισσότερο χρόνο πληρώνουμε και βενζίνη περισσότερο. Ωστόσο στο Κολυμβητήριο άνω Λιοσίων υπάρχει μια οργάνωση που δεν υπάρχει σε άλλα κολυμβητήρια. 

Κατά αρχήν υπάρχει μέριμνα οι πολύτεκνοι να έχουν μειωμένη συνδρομή και τα παιδιά τους να πληρώνουν συνδρομή μόνο τα 2 όλα τα υπόλοιπα παιδιά πηγαίνουν δωρεάν και ας μην είμαστε δημότες άνω Λιοσίων. 

Στο Κολυμβητήριο Ιλίου όμως λένε εγγραφή 20 ευρώ και μέχρι το Μάρτιο δεν πληρώνει κάποιος . (Για μένα άδικο αυτό να πληρώνουν όλοι 20 ευρώ καθώς οι πολύτεκνοι πάντα έχουν κάποια έκπτωση που από ότι ξέρω δεν προβλέπεται! Επίσης 20 ευρώ είναι μεγάλο ποσό εγγραφής που δεν υπάρχει σε υπόλοιπους δήμους.

Ακόμη θεωρώ λάθος να μην έχει ανακοινωθεί η τιμή που θα πληρώνει κάποιος για να αποφασίσει αν θα κάνει την εγγραφή. 

Αν είναι συμφέρουσα ή όχι. Γιατί αν κάποιος πάει το παιδί του η και ο ίδιος σε άλλο Κολυμβητήριο και φύγει και γραφτεί στο δικό μας κολυμβητήριο αν μετά δεν τον συμφέρει, γιατί να ξαναφύγει να πληρώσει πάλι εγγραφή αλλού; 

Επίσης στο κολυμβητήριο Άνω Λιοσίων υπάρχουν κοπέλες τόσο στα αποδυτήρια μικρών αγοριών όσο και στα αποδυτήρια μικρών κοριτσιών που αναλαμβάνουν το μπάνιο γδύσιμο πρίν την προπόνηση και μπάνιο ντύσιμο μετά την προπόνηση . Ένας γονέας με 2 παιδιά θέλει 20 λεπτά την προπόνηση να τα κάνει αυτά και εκεί δεν χρειάζεται. Αφήνει τα παιδιά του και τα παίρνει έτοιμα. 

Να σημειωθεί ακόμη ότι στο Κολυμβητήριο άνω Λιοσίων έχει 4 αποδυτήρια που σημαίνει ότι ένας γονέας μπορεί να φέρει τα παιδιά του να κολυμπήσουν και την ίδια ώρα να κάνει και αυτός κολύμβηση (καθώς δεν συναντιούνται οι ενήλικες με τα μικρά παιδιά (με την ύπαρξη 4 αποδυτηρίων).

Θεωρώ ότι:

α) πρέπει να ανακοινωθούν άμεσα οι συνδρομές παιδιών, ενηλίκων , πάντα με γνώμονα τα κριτήρια όπως σε άλλους δήμους : πχ πολύτεκνοι, ΑΜΕΑ, άνεργοι κλπ. Ως πρώην ταμίας της τράπεζας Eurobank θυμάμαι ότι υπήρχαν συνδρομές 8 και 10 ευρώ (πχ άνεργοι).

β) θα πρέπει οι τιμές αυτές να είναι πολύ χαμηλότερες από τις τιμές που θα έδιναν οι δημότες σε άλλο Κολυμβητήριο άλλου Δήμου. Δεν δικαιολογείται να πηγαίνουν δημότες στο Κολυμβητήριο Περιστερίου με χαμηλότερη τιμή από ότι αν πάνε στο Κολυμβητήριο του Δήμου. (Το λέω αυτό γιατί κάτι άκουσα για τιμές που θα κυμαίνονται από 30-35 ευρώ για ενήλικες, αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο περιμένω επίσημη θέση) . Οι τιμές αυτές θεωρώ ότι θα πρέπει να έχουν συμβολικό χαρακτήρα και όχι εισπρακτικό.. για να μπορούν οι δημότες να πηγαίνουν στο κολυμβητήριο μας και όχι στο Κολυμβητήριο Περιστερίου που είναι πολύ οικονομικό..

γ) ως πρώην κολυμβητής του Κολυμβητικού συλλόγου ΚΑΟ Ίλιον θέλω να πω ότι είχα πάρει αρκετά μετάλλια τόσο εγώ όσο και άλλοι αθλητές του συλλόγου που πολλοί από αυτούς πήραν πολύ περισσότερα μετάλλια από μένα σε αγώνες σε ολόκληρη την Ελλάδα και έκαναν γνωστό το Δήμο σε πολλές περιοχές της Ελλάδας. Ο ΚΑΟ Ίλιον να σημειωθεί ότι είναι ο μοναδικός κολυμβητικός συλλόγος ο οποίος έχασε πολλά μέλη του με το κλείσιμο του Κολυμβητηριου του Δήμου και τη μετακόμιση στο Κολυμβητηριο άνω Λιοσίων.

Επειδή τυχαίνει να γνωρίζω καλά τον προπονητή Αποστολή Θεοδοσίου, έμαθα σήμερα ότι ζητά ο Δήμος 15 ευρώ την ώρα μια διαδρομή . Οπότε ο σύλλογος αν έχει τη διαδρομή αυτή για 3 ώρες τη μέρα, θα δίνει για 6 μέρες τη βδομάδα 1080 ευρώ το μήνα; Γιατί αυτό; Γιατί σε άλλους δήμους οι σύλλογοι στηρίζονται δωρεάν και δεν πληρώνουν τίποτα στο Δήμο τους; Οποίος γνωρίζει υπεύθυνα ας απαντήσει στα ερωτήματα και στις τοποθετήσεις μου.»

Ιανουάριος 2006, βράβευση του Χρήστου Στεργίου από τον δήμαρχο Νίκο Ζενέτο

1996 ως 2010, και με πάνω από 30 μετάλλια για τον συμπολίτη μας, Χρήστο Στεργίου

Τετάρτη 1 Ιανουαρίου 2020

Τα συν και πλην του 2019 στην Τοπική Αυτοδιοίκηση του Ιλίου

Το Ilion News, αποχαιρετώντας την χρονιά που έφυγε, θέλησε να κάνει την δική του καταγραφή για τα Συν και τα Πλην των επικεφαλής των εκλεγμένων δημοτικών παρατάξεων του Ιλίου, για το 2019:

Νίκος Ζενέτος:
Συν: Εξελέγη για 4η συνεχόμενη φορά Δήμαρχος στις αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου αποδεικνύοντας ότι στο Ίλιον δεν έχει δυνατό αντίπαλο.
Πλην: Οι πρόσφατες αλλαγές στον Οργανισμό Εσωτερικής Υπηρεσίας του Δήμου Ιλίου, όπου βρήκε απέναντι σύσσωμη την αντιπολίτευση και το διοικητικό συμβούλιο των εργαζομένων του Δήμου, τον οποίο κατηγόρησαν για προκήρυξη φωτογραφικών θέσεων, παρότι κατάφερε να το περάσει μετά από δύο αναβληθέντα δημοτικά συμβούλια, παραμένει ένα μεγάλο αγκάθι για την συνέχεια...


Αντώνης Κακούρης:
Συν: Παρότι η δημοτική του παράταξη πρόσκειται στην Νέα Δημοκρατία, στο Δημοτικό Συμβούλιο ασκεί πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση, διαψεύδοντας μέχρι τώρα τις κασσάνδρες που έλεγαν προεκλογικά ότι στα Δημοτικά Συμβούλια θα αποτελεί ουρά της παράταξης Ζενέτου.
Πλην: Η μη τήρηση του ενός λεπτού σιγή στο Δημοτικό Συμβούλιο στην μνήμη του δολοφονηθέντος Παύλου Φύσσα, έκανε πανελλαδική αρνητική αίσθηση, όταν ακόμα και η παράταξη της Χρυσής Αυγής στο Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής (για τους δικούς της λόγους ή μη) τήρησε το ενός λεπτού σιγή.


Κώστας Κάβουρας: 
Συν: Η εκ νέου υποψηφιότητά του ως επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Αλληλέγγυα Πόλη, απέδειξε ότι η αρχική του υποψηφιότητα στις εκλογές του 2014 -παρότι ήδη στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ- δεν ήταν «ένα πυροτέχνημα» στην τοπική αυτοδιοίκηση, ασκώντας σε κάθε δημοτικό συμβούλιο γόνιμη αντιπολίτευση.
Πλην: Παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ στο Ίλιον συγκράτησε τις δυνάμεις του (40,11%) έχοντας καθιερωθεί  σταθερά ως 1ο κόμμα τα τελευταία χρόνια στον Δήμο, η δημοτική του παράταξη δεν κατάφερε να μπει στον β' γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών.


Νίκος Σταματόπουλος: 
Συν: Επιτέλους το Κομουνιστικό Κόμμα ανανέωσε το ψηφοδέλτιό του στην περιοχή, θέτοντάς τον ως επικεφαλής της Δημοτικής του παράταξης, δίνοντας το κλειδιά στην νέα γενιά.
Πλην: Δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν για αύξηση των ποσοστών της Λαϊκής Συσπείρωσης, παρά τις πολιτικές συγκυρίες (απώλειες ΣΥΡΙΖΑ από τα αριστερά του, διάσπαση ΛΑΕ κτλ).

Πάνος Κουτσιανάς:
Συν: Παρά την διάσπαση εντός της δημοτικής του παράταξης με τον Γεωργίου να κατεβάζει δική του παράταξη, δεν του στοίχισε σε μεγάλες εκλογικές απώλειες.
Πλην: Η μετονομασία της δημοτικής του παράταξης από Αριστερό Σχήμα Ιλίου σε Ασυμβίβαστο Ίλιον, δεν φαίνεται να κέρδισε και πολλά, πολιτικά.

Δημήτρης Γεωργίου:
Συν: Κατάφερε με το καλημέρα να αποσπάσει 1.73% στις εκλογές και να εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος με την απλή αναλογική.
Πλην: Αντί να στηρίξει το Ασυμβίβαστο Ίλιον ισχυροποιώντας την παρουσία του στο Δημοτικό Συμβούλιο, θέλησε να κάνει την δική του κομματική καταγραφή.




Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2019

Κώστας Κάβουρας: Οικονομικό Επιμελητήριο - Σπάμε τον κύκλο της απαξίωσης και της αδράνειας

Άρθρο του Κώστα Κάβουρα*

Την ερχόμενη Κυριακή, 15 Δεκεμβρίου 2019, οι οικονομολόγοι όλης της χώρας καλούνται να συμμετάσχουν στις εκλογές για το Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας (ΟΕΕ) και συγκεκριμένα για την ανάδειξη των μελών της Συνέλευσης των Αντιπροσώπων (ΣτΑ) και των μελών των τοπικών διοικήσεων των Περιφερειακών Τμημάτων.

Το ΟΕΕ ως ο επιστημονικός φορέας των οικονομολόγων αποτελεί τον θεσμοθετημένο χώρο διαλόγου και παραγωγής επιστημονικής γνώσης στον οποίο συμμετέχουν όλοι οι οικονομολόγοι με μοναδικό κριτήριο τις σπουδές τους στην Οικονομική Επιστήμη, ανεξάρτητα από την επαγγελματική τους ιδιότητα.

Ωστόσο, σε μια εποχή που η οικονομία βρέθηκε στο επίκεντρο κάθε δημόσιας συζήτησης, ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, όπου θα έλεγε κανείς ότι το ΟΕΕ θα έπρεπε να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της ανάλυσης των οικονομικών θεμάτων και ανάπτυξης της οικονομικής σκέψης, είναι φανερό ότι αδυνατεί να παίξει τον κρίσιμο ρόλο του ως σύμβουλος της Πολιτείας.

Επιλέγει να σιωπά αντί να παράγει γνώση, αντί να προσπαθήσει να δώσει απαντήσεις στα σύνθετα προβλήματα οικονομικής φύσης που αντιμετωπίζει η χώρα.

Δεν αρθρώνει, ούτε κατ’ ελάχιστο, ρεαλιστικές θέσεις και προτάσεις για την οικονομία, την παραγωγική ανασυγκρότηση, τον εκσυγχρονισμό της δημόσιας διοίκησης, την αντιμετώπιση σημαντικών οικονομικών προβλημάτων όπως είναι το δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, η φοροδιαφυγή και το λαθρεμπόριο. Αρκείται μόνο σε επιφανειακού χαρακτήρα ανακοινώσεις του Προέδρου του που εξυπηρετούν αποκλειστικά την προσωπική του ανέλιξη στον κομματικό του φορέα.

Επιπλέον, το ΟΕΕ εξαιτίας μιας άτολμης διοίκησης, χωρίς σχέδιο και στρατηγική, απουσιάζει από όλες τις μεγάλες διεκδικήσεις των εργαζομένων του κλάδου (λογιστές, φοροτέχνες, μελετητές, εκπαιδευτικοί, δημόσιοι και ιδιωτικοί υπάλληλοι) και παραμένει στη σκιά των εξελίξεων τη στιγμή  που υπάρχουν σημαντικά ζητήματα που ταλανίζουν τα επαγγελματικά δικαιώματα του κλάδου όπως η υποβάθμιση των πτυχίων.

Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, ο φορέας παραμένει απαξιωμένος από την πλειοψηφία των επιστημόνων του κλάδου, ανίκανος να ανταποκριθεί στις προσδοκίες των χιλιάδων μελών του. Η μεγάλη αποχή που καταγράφεται σταθερά τα τελευταία χρόνια σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες του φορέα επιβεβαιώνουν αυτή την κατάσταση. Με την ευθύνη να βαραίνει τις μέχρι σήμερα διοικήσεις του, το ΟΕΕ παραμένει ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός, χαμηλού κύρους, που εξαντλεί τη δράση του στην έκδοση αδειών για το επάγγελμα του λογιστή-φοροτέχνη και την παραγωγή ελάχιστων επιμορφωτικών σεμιναρίων. Παραμένει ένας φορέας – πεδίο ρηχής αυτοπροβολής και στείρου παραγοντισμού για την ανάδειξη προσώπων και πολιτικών στρατηγικών.

Έχει έρθει η στιγμή να εργαστούμε για την επαναφορά του ΟΕΕ στον ιδρυτικό του ρόλο ως σύμβουλος της Πολιτείας, την αναβάθμισή του στα μάτια των συναδέλφων οικονομολόγων και να δημιουργήσουμε ένα φορέα ικανό να υπερασπιστεί τα επαγγελματικά δικαιώματα, το μέλλον και την επιστημονική τους υπόσταση που βάλλονται καθημερινά. Μέσα από την αναβάθμιση του ερευνητικού και εκπαιδευτικού του χαρακτήρα σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια να δημιουργήσουμε έναν φορέα κοινωνικά χρήσιμο. Έναν φορέα όπου η νέα γενιά οικονομολόγων θα έχει ρόλο πρωταγωνιστή, όχι παρατηρητή.

Για να γίνει αυτό εφικτό, το ΟΕΕ πρέπει να καταστεί γνήσιος εκφραστής των προοδευτικών απόψεων της οικονομικής σκέψης, μακριά από τις νεοφιλελεύθερες απόψεις στις οποίες παραμένει αγκυλωμένη η σημερινή διοίκησή του. Για το σκοπό αυτό, οικονομολόγοι από όλη την Ελλάδα, με διαφορετικές πολιτικές αφετηρίες και συνδικαλιστικές διαδρομές, συγκροτήσαμε την παράταξη «Προοδευτικοί Οικονομολόγοι» και διεκδικούμε την ανατροπή των συσχετισμών ώστε να καταστεί το ΟΕΕ ένας φορέας προοδευτικής επιστημονικής και επαγγελματικής έκφρασης των οικονομολόγων. Σε αυτή τη μάχη δεν περισσεύει κανένας και καμία.

* Ο Κώστας Κάβουρας είναι επικεφαλής της δημοτικής κίνησης Αλληλέγγυα Πόλη, οικονομολόγος και υποψήφιος για την Συνέλευση των Αντιπροσώπων στο Οικονομικό Επιμελητήριο της Ελλάδας με την παράταξη «Προοδευτικοί Οικονομολόγοι».

Τρίτη 3 Δεκεμβρίου 2019

3 Δεκέμβρη Παγκόσμια Ημέρα ΑμεΑ: ‘Ωρα για δράση και κοινωνική αφύπνιση

Και φέτος, στις 3 Δεκέμβρη, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία.

Όπως κάθε χρόνο. Και όπως κατ’ επανάληψη υπογραμμίζουν οι ανακοινώσεις διεθνών οργανισμών και φορέων «Η μέρα αυτή δίνει ακόμα μια ευκαιρία στην κοινωνία να εστιάσει την προσοχή της στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ατόμων με αναπηρία, βελτιώνοντας έτσι την ποιότητα ζωής τους και υλοποιώντας μεταρρυθμίσεις που θα αναπτύξουν νέες προοπτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση».
Ε λοιπόν έφτασε ο καιρός αυτή η αντιμετώπιση ν΄ αλλάξει. Φτάνει ως εδώ . Εμείς οι ανάπηροι του κόσμου ευχαριστούμε για τη συμπαράσταση και το ενδιαφέρον. Ήταν απαραίτητη η συμπαράσταση. Ήταν χρήσιμο και ευχάριστο το ενδιαφέρον. Αλλά με συμπαράσταση και ενδιαφέρον απλώς , μόνον ελάχιστα έχει αλλάξει η καθημερινότητά μας, η διαβίωσή μας, η μετακίνησή μας, η αποδοχή μας, η ένταξή μας, το σχολείο μας, οι Ανώτερες και Ανώτατες Σπουδές μας, η επαγγελματική μας εξέλιξη, η διαδραστική μας δυνατότητα, η συμμετοχή μας στα Κοινά, η ουσιαστική αξιοποίησή μας, το δικαίωμά μας να ονειρευόμαστε, να σχεδιάζουμε, να ερωτευόμαστε, να κάνουμε οικογένεια.
Η 3 Δεκέμβρη, δεν είναι «γιορτή». Δεν είναι μια Ημέρα Μνήμης. Εμείς, οι ανάπηροι του κόσμου, την έχουμε κάνει Ημέρα αγώνα, διεκδίκησης και κοινωνικής διαμαρτυρίας. Κι όταν νικήσουμε, τότε θα γίνει «Ημέρα Γιορτής και Μνήμης». Γιατί η αναπηρία θα έχει γίνει κατανοητή ως αναπόσπαστο μέρος της ανθρώπινης φύσης και κοινωνίας, θεσμοθετημένη και αποδεκτή πραγματικότητα και πτυχής της ανθρώπινης ποικιλομορφίας. Γιατί οι ανάπηροι θα έχουμε γίνει ισότιμοι πολίτες, υποκείμενα δικαιωμάτων και όχι αντικείμενα οίκτου.

Η αναπηρία δεν έχει χρώμα , ούτε κόμμα.

Ξέρω ότι οι περισσότεροι έχουν κατανοήσει ότι είναι πλέον νομικά, πολιτικά και ηθικά παραδεκτό ότι η αναπηρία είναι υπόθεση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και αυτή η πραγματικότητα είναι υποχρέωση της Κοινωνίας Δικαίου να βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε πολιτικής. Και ότι κάθε προσπάθεια που οδηγεί στην επανεμφάνιση του φαινομένου του συμπονετικού συντηρητισμού και του κολακευτικού λαϊκισμού, πρέπει να αναχαιτιστεί. Διότι αυτό το φαινόμενο δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μεταμφίεση της φιλανθρωπικής προσέγγισης, αφού μέσω αυτού ουσιαστικά αμφισβητείται η ανθρωποκεντρική προσέγγιση στα ζητήματα της αναπηρίας και υπονομεύεται ο ρόλος του κράτους ως εγγυητή των δικαιωμάτων των πολιτών.
Η αναπηρία δεν έχει χρώμα , ούτε κόμμα. Διαπερνά τη δράση, την κινητοποίηση και τις παρεμβάσεις προς την κυβέρνηση, τα πολιτικά κόμματα, όλες τις αρχές, το σύνολο της κοινωνίας. Και ο πυρήνας του ιδεολογικού και πολιτικού στίγματος του Αναπηρικού Κινήματος στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο, συνδέεται άρρηκτα με την άλλη θεμελιώδη αρχή του Αναπηρικού Κινήματος : «Τίποτα για τα άτομα με αναπηρία, χωρίς τα άτομα με αναπηρία». Γι’ αυτό και η διάσταση της αναπηρίας πρέπει να διαχέεται και να εντάσσεται σε όλες τις πολιτικές και σε όλα τα προγράμματα από τη σύλληψή τους.

Φέτος ας γίνει η αρχή ενός πανελλαδικού πανανθρώπινου αγώνα

Τα άτομα με αναπηρία και οι οικογένειές τους αναμένουν, επιδιώκουν και διεκδικούν να διαμορφωθούν πραγματικές και ουσιαστικές προϋποθέσεις ανεμπόδιστης άσκησης των δικαιωμάτων τους, ανεξάρτητα από το βαθμό και το είδος της αναπηρίας τους, δεδομένου ότι υφίστανται έντονα την άνιση μεταχείριση και τον αποκλεισμό σε όλους τους τομείς της ζωής τους.
Εμείς, τα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, πάνω από το 10% του πληθυσμού της χώρας, και οι γονείς και κηδεμόνες των ατόμων με νοητική αναπηρία, αυτισμό, σύνδρομο down, εγκεφαλική παράλυση, βαριές και πολλαπλές αναπηρίες, βιώνουμε τη διάκριση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Μεσούσης της τρομερής οικονομικής κρίσης , ζήσαμε ( και ζούμε ακόμα) σε συνθήκες κοινωνικού αποκλεισμού. Αντιμετωπίζουμε τη διαπόμπευσή μας από το φαινόμενο των «αναπήρων μαϊμού», το οποίο συντηρείται ως κατεξοχήν πελατειακό ζήτημα τουλάχιστον μια 20ετία από το πολιτικό σύστημα της χώρας.
Η φετινή 3η Δεκέμβρη, ας γίνει η αφορμή για την αρχή ενός πανελλαδικού πανανθρώπινου αγώνα για την προστασία της κοινωνικής αξιοπρέπειας όλων μας, μιας και σε λίγο αν συνεχιστεί αυτή η κατηφόρα, δεν ξέρω πόσοι ΔΕΝ θα ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες που καλούνται να πληρώσουν μια στημένη κρίση χωρίς να φταίνε.
Ήρθε η ώρα της μετάβασης στο αύριο, για να γίνει η Ελλάδα μια χώρα της ισότητας για όλους, για να σέβεται η Ελλάδα όλους τους πολίτες της και να τους εξασφαλίζει τη δυνατότητα να ασκήσουν ανεμπόδιστα τα δικαιώματά τους. Και δεν θα την αφήσουμε να πάει χαμένη.
Βαγγέλης Αυγουλάς
Δικηγόρος
Τακτικός Εκπρόσωπος στην Ελλάδα της Διεθνούς Οργάνωσης “VIEWS” για νέους με προβλήματα όρασης,
Πρόεδρος της Α.Μ.Κ.Ε. «Με Άλλα Μάτια».

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2019

Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών μας!

Άρθρο της Χριστίνα Ζιάκκα, 
ταμίας Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων 12ου Δημοτικού Σχολείου Ιλίου
Η περίπτωση της εφαρμογής της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης στο 18ο Νηπιαγωγείο Ιλίου στη δυτική Αθήνα, είναι χαρακτηριστική για τo σοκ που ζουν αυτές τις μέρες εργαζόμενοι, γονείς και μικρά παιδιά -μαζί με δασκάλους και νηπιαγωγούς- σε εκείνες τις πόλεις και τις περιοχές της χώρας όπου τα προβλήματα ξεκίνησαν με το «καλημέρα». 

Το οδυνηρό «πρώτο κουδούνι»…  

Στο προαύλιο του 12ου Δημοτικού Σχολείου Ιλίου -το οποίο και συνορεύει με το 18ο Νηπιαγωγείο- η μαγεία του πρώτου κουδουνιού την 11η Σεπτέμβρη έδωσε γρήγορα τη θέση της στην έκπληξη. Μέχρι και τα μέσα Ιούλη η δημοτική αρχή του Ν. Ζενέτου (ΠΑΣΟΚ -επανεκλεγείς για 4η θητεία) φραστικά δεσμευόταν πως 11 Σεπτέμβρη θα ήταν τοποθετημένες δύο λυόμενες αίθουσες με τουαλέτες και πλήρη εξοπλισμό σε ένα κομμάτι του προαυλίου του 12ου Δημοτικού, για να στεγάσουν τους καινούργιους μαθητές της δίχρονης προσχολικής αγωγής (σ.σ. το 18ο Νηπιαγωγείο λόγω έλλειψης χώρων ήταν αδύνατο να καλύψει τις ανάγκες).
Αντί για αυτό όμως, αμφότεροι ο διευθυντής του 12ου Δημοτικού και η προϊσταμένη του 18ου Νηπιαγωγείου, ενημέρωσαν πως είχαν λάβει εντολή ελάχιστες μέρες πριν να οργανώσουν τη στέγαση των νέων μαθητών της δίχρονης στο διπλανό κτίριο του Νηπιαγωγείου, και τη μετακόμιση των 34 μαθητών του τμήματος των Νηπίων στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού. Μουντή, με λειψό φυσικό φως, με παλιές και φθαρμένες λάμπες φθορίου στο ταβάνι, με τραπεζάκια και καρεκλάκια που συγκεντρώθηκαν από ‘δω και από κεί. Με ασάφεια ως προς το που ακριβώς θα προαυλίζονταν με ασφάλεια. Ενώ θα ‘πρεπε να χρησιμοποιούν τις έτσι κι αλλιώς λιγοστές και παλιές τουαλέτες (σ.σ. πρόχειρα μετασκευάστηκαν δύο από τις παλιές «τούρκικες» εγκαταστάσεις). Κι όλα αυτά σε ένα σχολείο 40 ετών με 320 μαθητές, με ταβάνια διαβρωμένα από την υγρασία και μόλις μια καθαρίστρια να προσπαθεί να τα φέρει βόλτα… 

Αστείες δικαιολογίες

Το εξωφρενικό ήταν πως ο εκπρόσωπος της δημοτικής αρχής Γ. Λιόσης που ήταν παρών στον αγιασμό, όταν βρέθηκε υπό τη ριπή των ερωτήσεων των γονιών, δεν είχε τίποτα ουσιαστικό να πει. Το ίδιο και ο δήμαρχος όταν επιτόπου τον επισκέφτηκαν οι γονείς. Από το στόμα του δεν βγήκε συγκεκριμένη δέσμευση με επίσης συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα για άμεση λύση. Θεώρησε αρκετό να πει ότι δεν είχαν άλλη επιλογή επειδή κατάπεσε ένας σχετικός διαγωνισμός –ο οποίος έτσι κι αλλιώς έγινε καθυστερημένα μέσα καλοκαιριού! Πρόκειται για αστείες δικαιολογίες! 
Πως μπορείς να μένεις χωρίς άλλη επιλογή όταν ο Νόμος 4521/2018 που θεσμοθέτησε την δίχρονη υποχρεωτική προσχολική εκπαίδευση μετράει δύο χρόνια; Όταν επανακλέγεσαι 4η φορά και οφείλεις να γνωρίζεις πως το 18ο Νηπιαγωγείο δεν επαρκούσε ούτε για τις ανάγκες των περίπου 50 παιδιών που εξυπηρετούσε προ δίχρονης; Όταν οφείλεις να γνωρίζεις πως το 12ο Δημοτικό χρειάζεται σημαντικές υλικοτεχνικές παρεμβάσεις (σ.σ. για τις οποίες ο Σύλλογος Γονέων και ο Σύλλογος Διδασκόντων έχουν καταθέσει επίσημα στο δήμο κοινό υπόμνημα από τις 2/4/19); 
Κι ακόμα ποιος στέρησε την επιλογή από τη δημοτική αρχή να ενημερώσει τους ίδιους τους γονείς και να καλέσει όλους τους εμπλεκόμενους (Συλλόγους Γονέων, Συλλόγους Διδασκόντων, τον Διευθυντή και την Προϊσταμένη, την τοπική ένωση  δασκάλων «Δ. Γληνός» κτλ) με σκοπό να βρεθεί μια λύση με σεβασμό στις ανάγκες των μικρών παιδιών και στο σύνολο της εκπαιδευτικής κοινότητας; 
Η αλήθεια είναι πως στη ζυγαριά της δημοτικής αρχής Ιλίου κάποια πράγματα ζυγίζουν παραπάνω και κάποια παρακάτω… Αφού στο σάιτ και στη σελίδα του facebook του Δήμου δεν θα βρεθεί ούτε μια ανακοίνωση για την αξιολόγηση της κατάστασης στο 12ο Δημοτικό και το 18ο Νηπιαγωγείο ως πρόβλημα, αλλά σίγουρα θα βρει πολλές, παρά πολλές, ανακοινώσεις για το Πρώτο Φεστιβάλ Μπύρας που οργάνωσε αρχές Σεπτέμβρη, ή για τους αγιασμούς που παραβρέθηκε η Δημοτική Αρχή ή για τα εύρωστα οικονομικά του δήμου και το μεγάλο οικονομικό αποθεματικό (περίπου 6 εκ. ευρώ)… 

Δεν είναι η εξαίρεση

Αλλά το πρόβλημα είναι ακόμα πιο βαθύ και πιο μεγάλο. 
Η καθιέρωση της δίχρονης προσχολικής εκπαίδευσης με το Ν4521/2018 ήταν ένα θετικό μέτρο για το οποίο πάλευε χρόνια η εκπαιδευτική κοινότητα. Η επέκταση της υποχρέωσης του κράτους να προσφέρει εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο σε όλα τα παιδιά από την ηλικία των τεσσάρων χρόνων ως τα δεκαπέντε τους, είναι ένα βήμα μπροστά. Γιατί το προηγούμενο σύστημα προσχολικής αγωγής μέσω δημοτικών σταθμών άφηνε δεκάδες χιλιάδες παιδιά εκτός, ενώ οι ιδιωτικοί σταθμοί συχνά ήταν απλησίαστοι οικονομικά. Ιδιαίτερα οι γονείς της μισθωτής εργασίας και των λαϊκών στρωμάτων είχαν δει με ανακούφιση τα νέα. 
Όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ επέλεξε να κατακερματίσει εξαρχής την εφαρμογή σε 3 στάδια. Έτσι το Σχολικό έτος 2018-19 εφαρμόστηκε σε 184 δήμους (με αρκετά προβλήματα). Το 2019 -2020 έπρεπε να εφαρμοστεί σε επιπλέον 114 δήμους –αλλά οι 13 εξαιρέθηκαν με Κοινή Υπουργική Απόφαση της κυβέρνησης ΝΔ στις 13 Αυγούστου. Εξαιρέθηκαν οι δήμοι Κομοτηνής, Παιανίας, Ραφήνας-Πικερμίου, Σαρωνικού, Μαραθώνα,  Αμαρουσίου, Ηρακλείου, Κηφισίας, Λυκόβρυσης-Πεύκης, Κεντρικής Κέρκυρας, Μαλεβιζίου, Κω, Ρόδου με την επίκληση έλλειψης υποδομών, κτηρίων κλπ.  Και το Σχολικό έτος 2020 -2021 θα πρέπει να εφαρμοστεί στους 40 δήμους που απομένουν. 
Τελικά από την εφαρμογή σε «δόσεις», περάσαμε στην εφαρμογή κατά το δοκούν. Ζούμε δηλαδή μια υποτιθέμενη καθολική δίχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, τη στιγμή που υπάρχουν δήμοι που εφαρμόζεται με προβλήματα, άλλοι που έπονται, άλλοι που δεν την θέλουν γιατί προτιμούν το παλιό σύστημα και τις χρηματοδοτήσεις ΕΣΠΑ που έπαιρναν, και τέλος αυτοί που εξαιρέθηκαν. Παρεμπιπτόντως στο παρά πέντε της σχολικής χρονιάς οι γονείς στους 13 δήμους που εξαιρέθηκαν έπρεπε να βρουν ιδιωτική σχολική στέγη με voucher (5.000 ευρώ κατά παιδί)[1], ενώ ήξεραν πως τα παιδιά τους θα φοιτούσαν στο δημόσιο Νηπιαγωγείο. Οι ιδιώτες σχολάρχες είναι οι μόνοι αληθινά κερδισμένοι και φυσικά ευγνώμονες στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. 
Κανείς όμως δεν μπορεί να πεί πως πέφτει από τα σύννεφα.  Στο πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία, Ν4610/2019 στο άρθρο 220 της αιτιολογικής έκθεσης αναφερόταν συγκεκριμένα: 
«Με την καθολική εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικής προσχολικής εκπαίδευσης και στους 325 Δήμους της χώρας, προκύπτουν αυξημένες ανάγκες στέγασης σε αίθουσες νηπιαγωγείου σε αρκετούς από αυτούς τους δήμους, οι οποίες υπολογίζονται σε 670 περίπου νέες αίθουσες διδασκαλίας»[2]
Η κοινή λογική λέει πως για 670 νέες αίθουσες απαιτείται γενναία χρηματοδότηση και μαζικοί διορισμοί, ώστε ο νέος θεσμός να μπει άμεσα και σωστά στις ράγες. Κι όμως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πριν και η κυβέρνηση της ΝΔ σήμερα, κατέφυγαν σε κόλπα και αποκρουστικά πασαλείμματα. 

Από καταγγελία σε καταγγελία

Αλλά όλα είναι ζήτημα πολιτικών προτεραιοτήτων. Στην κλίνη του Προκρούστη της κρίσης και των μνημονίων οι ανάγκες δεκάδων χιλιάδων παιδιών και των εργαζομένων γονιών τους πετσοκόβονται ανηλεώς. 
Όπως καταγγέλλει, ανάμεσα σε άλλους, και ο Σύλλογος Δασκάλων «Γ. Σεφέρης» (Ν. Ιωνία, Ηράκλειο κτλ): 
«Προσπαθούν να επιβάλουν τη λειτουργία τμημάτων ως παραρτήματα των υπαρχόντων νηπιαγωγείων σε αίθουσες εκδηλώσεων, τραπεζαρίες, σε χώρους υποδοχής των μαθητών,  με συμπτύξεις τμημάτων, μετακινήσεις μαθητών σε άλλα σχολεία μακριά από τον τόπο κατοικίας τους, με τοποθετήσεις προκάτ σε προαύλια σχολείων και άλλες τέτοιες πρόχειρες λύσεις, που από την πείρα μας δρομολογούνται να γίνουν μόνιμες».[3]

Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ασύμβατες με τα δικαιώματα των παιδιών

Για μας από την άλλη, τους εργαζόμενους γονείς, τους δασκάλους και όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, η υπεράσπιση του ρόλου της δίχρονης Προσχολικής Αγωγής είναι η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των παιδιών μας! Γι’ αυτό και πρέπει να σταθούμε κόντρα στην όπως να ‘ναι εφαρμογή της δίχρονης. Και να παλέψουμε για:
  • Να δημιουργηθούν άμεσα όλες οι ασφαλείς αίθουσες σε σύγχρονα κτήρια, με αξιοπρεπείς συνθήκες υγιεινής, ασφάλειας και διατροφής των παιδιών με την πλήρη ευθύνη του κράτους.
  • Να περάσει η ευθύνη για την σχολική στέγη όλων των βαθμίδων σε έναν κεντρικό Δημόσιο φορέα.[4] 
  • Να διοριστούν εκπαιδευτικοί, να μονιμοποιηθούν οι συμβασιούχοι. Και να στελεχωθούν τα νηπιαγωγεία με προσωπικό Ειδικής Αγωγής, Τμήματα Ένταξης, και Παράλληλη Στήριξη. 
  • Να χρηματοδοτηθούν γενναία οι σχολικές επιτροπές από τον κρατικό προϋπολογισμό, ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες λειτουργίας των Νηπιαγωγείων χωρίς την επιβάρυνση των εργαζόμενων γονιών.
  • Κανένα τμήμα Νηπιαγωγείου ή δίχρονης με πάνω από 15 παιδιά ώστε να μπορεί να λειτουργήσει με αληθινά παιδαγωγικούς όρους. 
  • Δραστική αύξηση των συνολικών δαπανών για την παιδεία. Τα δικαιώματα των παιδιών μας πάνω από τις τράπεζες και τους δανειστές.
[1] Στους 13 δήμους που αναστάλθηκε η εφαρμογή της δίχρονης θα εκδοθούν 3.500 voucher («εισιτήρια εισόδου») για όλα τα παιδιά από τεσσάρων χρονών που αναζητούν σχολική στέγη. Με εξασφαλισμένη την χρηματοδότηση ατομικά κατά παιδί θα απευθυνθούν σε δημοτικούς παιδικούς σταθμούς ή ιδιωτικά Νηπιαγωγεία. Το ποσό που θα «μασουλήσουν» όλοι αυτοί είναι 9.000.000 ευρώ (in.gr: «Voucher σε 3.500 προνήπια σε 13 δήμους – Ποιοι έχουν δικαίωμα συμμετοχής»)
[2] ipaidia.gr: «Είναι υπαρκτά ή πλασματικά τα προβλήματα στην εφαρμογή της δίχρονης υποχρεωτικης προσχολικής εκπαίδευσης;»
[3] alfavita.gr: «ΣΕΠΕ «Γ. Σεφέρης»: Προβλήματα στη στέγαση των νηπίων στους δήμους μας» 
[4] H κατάργηση του παλιού ΟΣΚ (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) ήταν απαίτηση των μνημονίων. Ετσι από το 2013 την θέση του πήρε η εταιρεία Κτιριακές Υποδομές ΑΕ (ΚτΥπ ΑΕ) ένας ενιαίος κρατικός κατασκευαστικός φορέας υπεύθυνος για όλες τις δημόσιες υποδομές (νοσοκομεία, σχολεία, δικαστήρια, σωφρονιστικά καταστήματα κ.α.), αλλά χωρίς χρηματοδοτήσεις… Ενώ η Τοπική Αυτοδιοίκηση απέκτησε αυξημένο ρόλο στην σχολική στέγη: στον έλεγχο, τα λειτουργικά έξοδα, τις κτιριακές παρεμβάσεις κ.λ.π.